Onze laatste cruisedag start om 7u45 met een ferme ruk aan het gordijn. We zien beton... Net een sluis binnengevaren. Terwijl we langzaam maar zeker naar 200 m boven de zeespiegel stijgen zien we vanop het achterdek de zon komen piepen boven het sluisgebouw. Zal Laura het halen tegen weerspannige wolken? De dag zal het ons leren.

Om 8u15 schuiven we onze voeten onder de ontbijttafel, gesterkt door de kracht van de song “O what a beautiful morning, o what a beautiful day”. Voor Hugo blijkt de hit ‘In een klein stationnetje, ’s morgens in de vroegte..’ meer van toepassing....

We hebben een complete vaardag voor ons, richting ons startpunt Passau. Dat belooft peace and quiet. Niets moet, alles mag: hét devies dat we tijdens deze cruise hebben gehuldigd.

Om 9u30 varen we het mooie plaatsje Krems weer voorbij en dus het mooie Wachaugebied weer binnen. De oevers klimmen weer naar grotere hoogte en de terraswijngaarden komen in zicht.

We lassen een sportief uurtje in: Gratienne op de fiets en het roeitoestel in de fitnessruimte. Ik op het zonnedek. Het is er lekker fris. Heerlijk om met dat schitterende landschap rond me en verder niemand op het dek die 5 kilometerkes te draaien. Met een letterlijk frisse kop kan ik gaan toeleven naar.... het aperitief... Tja.. dat mag gezegd worden, op elk moment kun je hier aan boord eten en drinken, in een grandioze diversiteit en op alle scheepsniveaus. Dé opdracht is ... beperken... ‘In den Beschrenkung zeigt zich der Meister.....’

Op de middag gaan we voor de ‘lichte lunch’-formule op het panoramadek. We besluiten er ook deel te gaan nemen aan de quizz die hier deze namiddag plaats heeft. We hebben geen supergroot vertrouwen in onze quizzsterkte.... maar gezien de overwegend grijze kopkes hier aan boord hopen we toch ergens midden het peloton te eindigen. Jeugdige overmoed?? Wie zal het zeggen...

Om 14u30 is het zover. Vijf reeksen van tien vragen. En.. ze lijken haalbaar. We scoren minimaal 7 op 10. Onze ambities groeien met de seconde... Aber... het zit hem in die net iets uitdagender vragen natuurlijk, waarbij het ijs onder onze voeten toch enigszins kraakt... Top drie is niet voor ons weggelegd, maar we eindigen toch in de kop van het peloton. Ons eergevoel is maar lichtjes gekrenkt....

Om 16u duiken we bij de afternoon coffee in de.... punch.... We worden er zowaar helemaal vrolijk van. Sterker nog, het doet ons hevig uitkijken naar de apero time. What a life!

Twee uurtjes later offreert de kapitein ons inderdaad de afscheidsdrink. Een muzikaal duo (klarinet en zang) zorgt voor de ambiance. Alle teams van de crew, behalve het keuken team dat naarstig aan het werk is, defileren ons voorbij. Groot applaus. Ze hebben ons een fantastische week bezorgd.

Het officiële galadiner start om 19u30. Weer een schot in de roos. We genieten bewust intens in het besef dat dit de grande finale is. Als afsluiter defileert onder groot applaus ook nog even het keukenpersoneel.
Morgen reizen we terug naar ons landje dat momenteel blijkbaar weer bakken regen te verwerken krijgt. We blijven ondertussen doorvaren, de hele komende nacht, en zullen rond de klok van negenen morgenochtend aanleggen in Passau.

We kijken terug op een knappe week van leute en ambiance, ondergedompeld in het Donausfeertje. We verkenden Passau, bewonderden Melk, herontdekten Wenen, bezochten de revelatie Boedapest en genoten van Bratislava by night. We legden in totaal 1160 km af. Heerlijke kilometers! Van Passau tot Boedapest overbrugden we zo'n 250 hoogtemeters.

Het Wiener Nieuwjaarsconcert meemaken op deze machtige Donaurivier was de kers op de taart.

Back to reality!

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur