Met een droge dag voor de geest schuiven we om 7u het gordijn open. Niet bepaald een blauwe lucht boven ons, maar... we blijven hopen. We werken ons doorheen een ontbijtsessie in een superdrukke zaal. Waar komt al dat volk ineens vandaan?

Om 9u stappen we, geheel volgens plan, de stadsbus op richting Alhambra, dat we een half uurtje later al bereiken. Door de wolken heen zoekt een waterzonnetje zijn weg. Er stroomt hier al aardig wat volk toe. Elke dag bezoeken zo’n 7000 toeristen dit wonderlijke complex. Kort voor tienen begroet Berthus ons weer hartelijk. We zijn allemaal klaar voor een zowat vier uur durende onderdompeling in de wonderlijke wereld van het Alhambra en de Generalife, zeer terecht Unesco werelderfgoed. Commotie binnen ‘los ocho’: Mijo heeft haar ID-kaart niet bij ... en zonder kom je het Alhambra niet binnen... Zoeken, tasten, scharrelen in de digitale catacomben van Iphones.... Nada!! Dan maar de taxi in terug naar het hotel, zeker?! Net voor Mijo een eerste teen in een taxi zet vindt mijn schat een digitale ID van Mijo in haar digitale archief. Probleem onverhoopt opgelost! Halleluia, we kunnen het Alhambra aanvallen!! Esperanza siempre hay!!

We zijn klaar voor een magische ervaring binnen een prachtige locatie, met indrukwekkende uitzichten op Granada, de Albaycín en de Sierra Nevada. Deze uitzonderlijke plek is het meest bezochte monument van Spanje

Het Alhambra is een monumentaal complex dat bestaat uit 5 paleizen, torens en muren, tuinen en en mooie spiegelwaterpartijen. Deze volledig ommuurde middeleeuwse stad was de residentie van sultans en koningen van de 13e tot de 16e eeuw.

Het werd gebouwd tussen de 13e en 14e eeuw en was het de hoofdstad van het grote Nasrid-koninkrijk, dat een groot gebied in het zuiden van het schiereiland besloeg, waaronder Granada, Almería en Málaga, evenals een deel van andere provincies. Sultan Nasr Ibn al-Ahmar, stichter van de Nasrid-dynastie, begon in 1238 met de bouw van het Alhambra en verhuisde in de eerste helft van de 13e eeuw vanuit het Albaycín om hier te wonen. Tussen de 13e en 14e eeuw vond de bouw van de paleizen en de medina plaats. Het Alhambra vertegenwoordigt alle pracht en macht van de Nasrid-dynastie, die in 1246 het koninkrijk Granada stichtte.

Na de val van het Moorse rijk op 2 januari 1492 en de intocht van de katholieke vorsten in de stad na een oorlog van 10 jaar, brachten de katholieke vorsten ingrijpende wijzigingen aan en brachten laatgotiek en renaissance naar hun nieuwe verblijfplaats. O.a. Karel V, kleinzoon van Isabela en Ferdinando, gaf de renaissancemeester Pedro Mchuca de opdracht een imposant paleis te bouwen in het hart van het Alhambra.

Wij stappen door de Puerta de la Justicia (één van de vier poorten tot het Alhambra) binnen en staan meteen voor het imposante paleis dat Karel V hier liet bouwen in kalk/zandsteen. Het gebouw had oorspronkelijk geen dak. Dat werd er pas op geplaatst in 1967.
We zien bij de ingang het embleem van Karel V, de twee Herculeszuilen met het opschrift ‘Plus oultre’ (plus ultra), waarmee de koning aangaf dat niets hem zou stoppen: “steeds verder”.

We beseffen het nog niet, maar in een indrukwekkende reeks gebouwen, paleizen en tuinen worden we nu enkele uren grondig ondergedompeld in een Arabisch luxebad. De Moren waren werkelijk meesters in tegelwerk, stucwerk en houtinlegwerk. We zien, troon- en bidplaatsen, alkoven en badplaatsen met terracotta vloeren, conglomeraatzuilen en mouqarnas stalactite plafonds of plafondprtijen in schitterend houtinlegwerk uitgewerkt. Dat alles in de meest kunstige vormen. We kijken onze ogen uit op de uiterst detaillistisch uitgebeitelde Koranteksten op de wanden. Hoe kreeg men dit ooit gedaan???? In de naam van Allah zijn hier een paar uurkes werk verzet!!

Carraramarmer vinden we verwerkt in zuilen en schitterende fonteinen, die al even fabuleus in tuinpartijen zijn ingewerkt. Het geheel staat bol van de symboliek. We kijken werkelijk onze ogen uit!!

We beleven ook een speciaal moment wanneer we de plaats binnenstappen waar Washington Irving in het begin van de 19e eeuw zijn ‘Tales of the Alhambra’ schreef. Er hangt hier woordkunst in de lucht.

Om 12u10 verlaten we het Alhambra en laten een overvloed aan indrukken zachtjes bezinken in een glas sangria, bier of koffie in de patio van het Hotel America, hier aanpalend.

Om 13u slipstreamt Berthus ons naar de zogenaamde Generalife, die de zomerresidentie was van de sultan en zijn familie. De naam zou een verbastering zijn van het Arabische Yannat Al Arif (Tuin van de architect). Via een paradijs vol geurende bomen, struiken, planten, bloemen en sloten bereiken we de alweer rijkelijk geornamenteerde residentie, die een schitterend uitzicht biedt op het Alhambra. Heel speciaal zijn de cypressen in de 13de eeuwse tuinen en binnentuinen, die als sierwanden en Arabische bogen en doorgangen zijn gesnoeid. Werkelijk prachtig om zien. Hier moet dagdagelijks enorm veel onderhoud nodig zijn.

Iets voor de klok van tweeën laten we het Alhambra en de Generalife achter ons. We nemen afscheid van onze zeer onderlegde gids Berthus en starten bij een eerste regenvlaag de afdaling richting hotel.
We ontvluchten het killige natte weer in een Teteria van Arabische inslag nabij de Puerta Nueva. Het valt op dat er net iets soberder geluncht wordt, na de (rijke) ervaringen van de vorige dagen. Een beetje rust voor die maagjes lijkt aangewezen...

Om 16u30 vinden we ons Catalonia hotel terug voor enig uitblazen en ... opbouwen naar de ‘cena’.
Niets nieuws onder de zon (regen) deze keer: we gaan voor een tweede sessie in Los Manueles aan de tafel voor acht die we vanaf nu “de onze” noemen. Gezelligheid troef weer en “salud” op wat in de komende dagen nog komen mag.

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur