Beetje vroeger opgestaan om het appartement op te ruimen, en onze spullen in te pakken, om daarna te vertrekken richting Stresa aan het Lago Maggiore.
De eigenaar stond deze morgen wederom paraat om onze bagage in zijn voertuig naar beneden te brengen zodat wij dit niet hoefden te slepen.

Na afscheid genomen te hebben kwam de discussie onderweg uiteraard weer op de bultjes uit. Wij waren het nu eens geworden dat het weleens vlooien beten konden zijn. Wij hadden er namelijk zoveel over ons hele lichaam verspreid dat het eigenlijk niets anders kon zijn. Maar hoe vertel je dit aan een eigenaar van het appartement of aan de boekingsfirma? Hier zijn we nog niet uit.

Onderweg reden wij eerst naar Genua om vervolgens omhoog te gaan waar we tussen Turijn en Milaan door hoopten uit te komen bij het Lago Maggiore.
Het gedeelte van Genua naar Milaan is een van de saaiste en dorste vlakten van Italie waar geen boom of groen te vinden is. Maar ben je daar eenmaal doorheen dan verschijnen er bijna uit het niets reusachtige bergen, groen en prachtige bossen. Toen we het Lago Maggiore bereikten was het nog een kwestie van ons appartement zoeken.
Dit ging volgens de tomtom een kilometer of 10 door de bergen over kronkelige weggetjes totdat wij het dorp Levo bereikten. In dit dorp op de Via Mottarone 13 vonden wij, na enig zoeken, ons appartement met parkeer gelegenheid, op de derde verdieping van een mooi gebouw.
Bij binnenkomst viel onze mond open van het prachtige uitzicht op het meer vanaf ons kleine knusse balkon.

Marja had besloten dat alle kleren uit de koffers gewassen moesten worden i.v.m. "de beestjes", ook handdoeken en riemen. Zo gezegd, zo gedaan waarna het hele appartement vol hing met wasgoed, inclusief het balkon. We hebben er overigens de rest van de reis geen bulten meer bijgekregen alleen nog een jeukende nasleep.

In dit appartement was het iets koeler en 's nachts sliepen wij daardoor iets beter. Nadat wij gesetteld waren en een beetje uitgerust vertrokken wij naar het 5 km verder en lager gelegen plaatsje Stresa dat aan het meer lag. Volgens velen een van de leukste en gezelligste plaatsen aan het meer. Daar was geen woord van gelogen. Van hieruit starten de komende dagen veel van onze uitstapjes.
Ondertussen was de avond begonnen en dan worden de terrassen in Italië weer gezellig vol. Een ober die sprekend leek op iemand van mijn voetbalteam (die daardoor dan ook de bijnaam Roger kreeg) weet ons binnen te halen en geeft ons een mooi tafeltje aan de rand van het terras. We bestelden een pizza tonijn en ravioli met ijs toe. Tijdens het eten werden wij op het plein ook nog verrast met live muziek.
Na het eten nog een wandeling door Stresa en langs de boulevard waarna wij terug in het appartement heerlijk hebben geslapen.

Geschreven door Vrieling.reis