Wederom vroeg op pad voor een dagje Grand Canyon National Park. Vanuit Page reden we, over H89 vele miles door de Painted Desert dat nog steeds tot Navajo Country behoort. Deze woestijn heet zo omdat er zoveel verschillende kleuren voorkomen in de rotsen. We zeggen rotsen maar in werkelijkheid zijn het versteende zandheuvels waarvan de diverse lagen door de vele jaren heen door corrosie verkleurd zijn.
 

Grand Canyon National Park

Bij het plaatsje Cameron gaan we richting Grand Canyon. Margereth vertelde dat de weg van Page naar Cameron vaak afgesloten is door regenval. Dat kunnen wij ons niet voorstellen met deze warmte maar het gebeurt toch regelmatig. Men moet dan ruim 200 mile omrijden om in Cameron te komen. Er zijn daar gewoonweg haast geen wegen.
Cameron had een hele mooie authentiek Trading Post waar nu winkels en andere zaken zijn ondergebracht. Even koffie gescoord en wat te eten voor onderweg en weer door over H64 naar de Grand Canyon.
Het was een hele mooie heldere warme dag voor de Grand Canyon en we arriveerden daar rond 11 uur.

De mensen die met de helikopter gingen vliegen (9) moesten om 12 uur weer bij de bus zijn om naar het vliegveld te gaan. Alle anderen konden lekker hun gang gaan bij de Grand Canyon. Er kon gewandeld worden (hiken) over prachtig mooie maar ook gevaarlijk smalle paden (trails). Iemand vroeg of ze ook naar beneden konden maar dat duurde tot ieders verbazing ruim 5 uur en weer omhoog ruim 8 uur. Iets te lang om de bus te halen. Je kon ook gebruik maken van bussen die je naar allerlei punten langs de Grand Canyon brachten.
 

Helikopter vlucht

Ik vond het zelf leuker om met Jim en Tim mee te gaan en te kijken naar het vertrek en aankomst van de boys tijdens hun helikopter vlucht.
Na een ritje van een half uurtje aangekomen op het vliegveld waar de deelnemers een voor een werden gewogen waarna er een instructiefilm volgde wat je vooral niet en wel moest doen aan boord. Hierna kregen ze nog een riem met inhoud aangemeten en waren ze Good to go.
Toen naar buiten en op hun beurt wachten. Tijdens het wachten hebben wij diverse helikopters zien vertrekken en aankomen. Na een stief kwartiertje werd de groep van Jim en Tim geroepen om naar het toestel te komen. Er werden nog wat foto's door het bedrijf genomen en de chopper draaide al warm.
Maar tot ieders verbazing begon het van ene op het andere moment verschrikkelijk te waaien. Het waaide zelf zo sterk dat men besloot om het vliegen te staken omdat de veiligheid van de passagiers niet gegarandeert kon worden.

De vrolijke stemming sloeg gelijk om in teleurstelling. Margereth heeft nog geprobeert om een uurtje later te gaan maar men ging er al vanuit dat er vandaag niet meer gevlogen ging worden. Schrale troost, er stonden nog 3 bussen met toeristen te wachten die ook weer naar huis konden.
 

Wandelen

Eenmaal terug bij de Grand Canyon gingen we de teleurstelling maar even van ons aflopen met een wandeling langs de rand van de Canyon.
 

Flagstaff

De rit naar het hotel in Flagstaff, een Days Inn, ging over H64 en H89 en was mooi. Het landschap veranderde van een dorre desert naar prachtige groene wouden. Flagstaaf ligt op 2400 meter en het is daar wel wat frisser.
In Flagstaff passeerden wij ook nog een gedeelte van de Route 66 met de bijbehorende bekende borden.
We hebben ook nog een geweldige burger gescoort zoals een amerikaanse burger hoort te zijn met alles erop en eraan en gebakken op een open haardvuur in de diner.
Ondanks de teleurstelling van het vliegen toch nog een mooie dag met mooie dingen.
Morgen krijgen we weer een warme dag in de Sedona Desert.

Geschreven door Vrieling.reis