Deze ochtend nemen wij en Pieter afscheid van elkaar. Het was een mooie 14 dagen zo samen op te trekken. Pieter vertrekt als eerste richting Srebrenica en we beloven elkaar onderweg contact te houden.
Even later gaan wij deels dezelfde weg noordwaarts. Een bergweg, natuurlijk, maar wel één die langs de berghelling loopt en mee meandert met de Tara rivier. Een goede weg, goed geasfalteerd en ok qua breedte. Bijzonder is dat we wel 50 tunnel(tjes) door gaan. Lies stuurt de Fiat er rustig doorheen.
Op een gegeven moment is daar de enorme stuwdam die gebruikt wordt voor het opwekken van electriciteit.
We komen bij de grens. Eerst uitreizen uit Monte Negro, dat gaat prima. Even later rijden we een krakkemikkige houten brug over richting de controle van Bosnië Herzegovina. Een even oud en krakkemikkige controle post. We gaan door, de slagboom gaat open!
Meteen is de weg anders. Het wegdek heeft één rijstrook met asfalt in de vorm van een lappendeken en daartegenaan ligt een halve rijstrook van grond, zand en stenen, ook met gaten. Hoe bijzonder op een verbindings weg met 2 landen. En dit is de gebruikelijke weg, een alternatief hebben we bij een eerste aanblik maar laten gaan.

Dus we zijn Monte Negro uit. Kijken terug op een land met prachtige en ruige bergnatuur. De canyon van de Tara is fantastisch. De mensen zijn zeer vriendelijk.

Nu de eerste kilometers Bosnië in. Koeien en schapen lopen op de weg. We stoppen bij een restaurantje voor een bakkie, de hout kachel brandt. Het is fris. We kunnen betalen met Euro’s ook al heeft Bosnië de eigen Mark.
De weg wordt gaandeweg beter en beter begaanbaar, dus de eerste indruk geldt niet voor het hele land!!!
Dan worden we via een billboard welkom geheten in Sarajevo , de stad waaruit 157.000 Serviërs werden verdreven. Wat een bizarre mededeling!
Een ander welkom bord, ondanks de Engelse vertaling, zegt ons niets.
Sarajevo doorkruisen we aan de westkant. Overal nieuwe flatgebouwen en grote industrieterreinen. Het is druk, heel erg druk. De borden Mostar leiden ons naar een, pakweg , 25 km lange tolweg. Nieuw aangelegd en zeer rustig.

De camping vinden we aan een meer waarin het goed zwemmen is😉😉
We staan als enige passant op een terrein met zo’n 10 vaste plekken die nu niet worden ‘bewoond’. Een vaste plek bestaat uit een caravan met voortent of aanbouw. Soms dicht op elkaar. Maar als je 10 hoog in de stad woont is zo’n plekje aan het meer misschien een heerlijke uitkomst.

Het meer wordt donker, de lagere bergen steken zwart af tegen de heldere lucht.
Wederom een mooie avond/nacht.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen