Eerst nog even dit: gisterenavond lopen we een rondje om het meer. Door het gras en over een stenen pad, de poep van ganzen, koeien en andere dieren vermijdend. Een ree springt van ons weg. De meeuwen krijsen en de zwanen zwemmen met hun kroost rondjes. De ganzen beschermen hun jongen door te krijsen.
We staan heel vrij in de natuur. Dit is zó mooi!
En zo laten we deze mooie plek achter ons. We rijden zuidwaarts naar de kust. De toeristische route dus weer van die kilometers lange muren dwars door het glooiende heuvellandschap. De weg, het weggetje eigenlijk, meandert continu door de weilanden met schapen en koeien. Het voorjaar is hier volop aanwezig. De flora is uitbundig, prachtige klaprozen bv.
We komen aan in Kirkcumbright, een kunstenaars dorpje. En idd er zijn veel galeries en kunst winkeltjes.
Bij een kerk staat de deur open en dan gaan wij eigenlijk altijd naar binnen. Ook hier.
Na één stap in het voorportaal worden verwelkomd door een blaffende hond: de kerk is omgebouwd tot woningen!
Een andere kerk is wel open en we praten met één van de gastvrouwen. Ook hier vergrijst de gemeente en heeft men moeite om functies in te vullen. Om financieel rond te komen wordt de kerk ook gebruikt voor concerten. Hiervoor moesten wel een groot aantal authentieke banken worden verwijderd.
We hebben mensen er eigenlijk niet op aangesproken en ook zien we geen politieke uitingen. Tot we in Dalbeattie aankomen. Daar zien we aanplakbiljetten die vóór onafhankelijkheid van Schotland zijn. We zien het voor het eerst.
In datzelfde plaatsje vinden we een fijne camping waar we onze camper neerzetten.
En…ja, vanavond eten we buiten! In het zonnetje! Er wordt ook wel gezegd dat deze streek een ‘Rivièra’ klimaat heeft.
Dat belooft wat voor komende tijd.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen