Eerst maar weer terug naar gisteravond.
We gaan een wandeling maken, rond het meer dat gevormd is door een stuwdam. Buren vertellen dat er bevers zijn. Nou ja…..
Wij lopen over het pad en zien een hobby fotograaf in het gras met een camera voorzien van een enorme telelens. Zou het dan toch?
En ja, Lies spot een bever in het water die richting kant zwemt. Even later zien we een bever met takjes en gras naar een plekje aan de kant gaan. En daar uitrusten. Zie foto.
Hoe is het mogelijk?
We lopen door en zoals bekend boffen we regelmatig dat we vers wild fruit zien. En nu zien we in het wild rode bessen!! Gelukkig heeft Lies nu altijd een plastic zakje bij zich. Dus we gaan weer plukken.
Vanmorgen rijden we westwaarts. Aan de kust is er een indrukwekkende weg die een aantal eilanden met elkaar verbindt : the Atlantic Ocean Road.
Anders dan de route die het NKC aanhoudt gaan we weg van de E6 en naar de E 39.
Wie de kaart ziet, merkt dat we ook een stuk verkeerd gereden zijn en ook diezelfde weg terug moesten.
Weer een veerboot zonder betalen. Toch een vreemd idee dat er thuis een rekening komt. Mooie techniek.
De uitzichten zijn weer imposant, water doemt op dan rechts en dan weer links. De wegen blijven bochten maken en inhouden voor tegenliggers is soms echt nodig.
Aan het einde van de middag kiezen we voor een camping. Ditmaal tussen de bomen en geen uitzicht op water.
Nu ik dit schrijf is het stil, maar tot 9 uur gingen er nog vliegtuigen opstijgen en landen, dichtbij.
Het is ‘s nachts rustig zeiden de reviews. We gaan het beleven.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen