Het ontbijt is bijna hetzelfde als in vorige hotels. Hier krijgen we er boter bij en een kuipje jam. En, voor Marianne is er nasi goreng. Die is helemaal gewend aan rijst in de ochtend en vindt dat westerse kleffe brood met ei maar niks eigenlijk.
Het is vandaag vertrekdag. Marianne gaat naar huis met de boot van 11.45 en wij naar Melbourne, vanavond laat.
We herpakken onze bagage: de zomerse kleren in de grote tas en de kleren voor beetje koude in de rolkoffertjes. De zomer kleren blijven hier. Marianne vertrekt tegen twaalven. Afscheid.

Dan gaan Lies en ik een bakkie doen bij één van de luxere hotels aan de boulevard. Dit eiland hebben we ervaren als een eiland met grote delen min of meer oorspronkelijk. Waar mensen samen wonen en leven, een dagelijkse bezigheid hebben. Vaak werkend op het land, anderen hebben een winkeltje waar de buurt hun dingetjes koopt. Weer anderen hebben een ambacht en produceren iets voor een grotere markt. Vaak of misschien wel meestal komt men de regio niet uit.
Dan zijn daar de westerse invloeden, de toeristen, waarvan velen graag de vertrouwde omgeving willen, als thuis. Dus mooie, op westerse luxe gebaseerde hotels en eten. De zuid oost kust van Bali, Sanur en Kuta bv zijn daar voorbeelden van. Wel is het dan ook weer zo dat als je, zeg , 20 min hiervan weg fietst je weer helemaal in het lokale bent. En het is ook goed dat er tempels zijn en blijven waarvandaan de oproep tot gebed door dringt.

Wij springen op de oude ‘kinder’ fietsen en maken een klein tochtje. Op een gegeven moment zoeken we een lokale warung. Tenslotte gaan we 14 dagen westers eten dus nog maar even proeven. Staan we zomaar bij dezelfde tent waar we met Marianne geweest zijn, gisteren. Dus nog maar even een nasi campur. Lekker!

We fietsen naar huis. Rusten wat, lezen wat en luieren onze tijd door tot Ketut ons om 20.00 komt halen. Steeds wat verder de westerse wereld in.
De Bali tour is teneinde. 10 dagen met Marianne over het eiland getrokken. Wat doet het met je……………is een vraag voor latere overweging.

We arriveren op het mooie moderne vliegveld Ngurah Rai airport van Denpasar. Inchecken bij Jet Star gaat vlotjes. Ja als je 10 balies open doet loopt het lekker door. Dan de security: geen rijen, geen vragen, laptop uit de tas, gevuld flesje water gaat ook mee. Wat een verademing. Binnen een half uur alle controles gehad en zijn we bij de winkels en restaurants. Sjiek, modern en zeker zeer klantvriendelijk en professioneel werkend personeel. We zijn in de ‘andere’ wereld. In de ruime vertrekhal wachten we op de ‘call for boarding ‘.
Wat al wel opvalt: veel grote mensen, forse bouw. Veel tatoeages. Benieuwd hoe het Australische straatbeeld er uit gaat zien.

We vertrekken 23.15 en komen rond 08.30 aan. De nacht door vliegen, dus. We gaan proberen te 🛌.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen