Het zijn de ribbelwegen die er voor zorgen dat er heel veel verschillende dingen kapot gaan of afbreken bij een groot aantal van de deelnemers. Bij ons hield de airco in de bestuurders cabine er mee op. Ok, raampje open bij 37 gr. is een oplossing.
We rijden uren door wit/grijs gebied, beetje kalk achtig. Geen of nauwelijks begroeiing en nauwelijks verkeer op de weg.
We naderen een gebiedje waar sieraden, armbandjes en houtwerkjes worden verkocht. Die worden aangeprezen door Himba vrouwen. Himba was vroeger een nomaden volk met eigen rituelen zoals we de volgende dag van een gids zullen horen.
Dan zien we een plek met hutjes iets verder van de weg. Gestopt en een Herero vrouw komt naar ons toe. Ze spreekt een beetje Engels en wij mogen in het dorp kijken, vragen en foto’s nemen. Kost Z$100. Zij vertelt veel over die kleine samenleving. De zwarte potten staan op een houtvuur water te koken en de hutjes zien er bewoond uit. Hoewel de Himba’s hier met de Herero’s samen leven is er onderscheid. De Herero’s zijn ondernemend. De Himba’s zijn luier. Zorgen voor vee en de vrouwen besteden veel tijd aan uiterlijke verzorging door hun lichaam in te smeren met vet gemengd met oker. Zij lopen met blote borsten en hebben veel zelfgemaakte sieraden om maar mooi te zijn voor de man.
De Himba’s : we gaan er morgen meer van horen. De Herero vrouw liep hard vooruit om een mooie jurk aan te trekken, voor ons. Zij toonde ons haar hut. Een vierkant gebouw opgetrokken van hout en leem en golfplaten. Zij woont daar met haar man en 4 kinderen. 3 zijn doordeweeks naar school en komen in het weekend thuis. Zij heeft een naaimachine staan waarmee ze kleding maakt voor anderen. Ook in een ver dorp heeft ze een elektrische machine. Ondernemende en aardige vrouw. Haar man heeft een busje en doet daar ee soort taxi diensten mee voor de locals.
Op de camping aangekomen maken we na aankomst een wandeling door het typisch plattelands Afrikaanse dorpscentrum. Een winkel, brandstof station en veel drinkplekken voor de locals. Stoffig, warm en geen blanken.
Dan zien we een reparatie bedrijf met Bobo campers op de muur geschilderd. Ik ga erheen en leg mijn A-C probleem uit. Na 45 min kwam een monteur die een lek constateerde. Niet kon maken en later weer wel. Kort te gaan: heb daar uren voor de zaak gewacht op een stoel en het Afrikaanse zaterdag middag leven gade geslagen. Leuk!!
Maar het lek is gemaakt! Echter ook de compressor is kapot. Er is geen onderdeel. Wordt vervolgd.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen