Het is zaterdag en we rijden van de overnachting’s plaats naar Vilhelmina, niet te verwarren met Wilhelmina. De verwachting is hoog want er wordt mooi over dit plaatsje geschreven. Moet je beleven.
We parkeren de camper op de parkeerplaats van het toeristen bureau. Dat is al bijzonder: een toeristen bureau! Een mooi gebouw omlopen naar de ingang. Daar staat een tent voor het gebouw van 3 bij 3 meter. Door de storm zijn de 2 tafels met alle folders omgevallen en liggen verspreid op de grond. Triest. En er is niemand te bekennen. Deur is dicht van het gebouw. Met een paar Zweden zoeken we folders die van belang kunnen zijn en vertrekken om een koffie te vinden. Een nabijgelegen hotel zal toch wel een bakkie kunnen serveren? Bij de receptie worden we doorgestuurd naar het restaurant. Daar wijst een meisje ons naar de koffie kan. Dus helpen wij onszelf met een koffie en later een refill. Niemand vraagt iets en wanneer wij willen betalen is er niemand te zien. Jammer……
Vervolgens lopen we een berg op naar een plek waar nederzetting van de Sami is nagebouwd. De verschillende houten gebouwen geven een indruk hoe het geweest moet zijn.

Dan lopen we naar de ‘kerkebuurt’, een wijkje met typische Zweedse huizen, smalle straatjes. Er is ook een museum, maar dat is dicht, ook al geven de openingstijden op de deur anders aan. De ‘hoofdstraat’ van Vilhelmina toont opvallend veel lege winkels en 2e hands winkels. De kebab zaak is open.

Toch ook maar even naar het station. Dat werd, net als het plaatsje, in het eerdergenoemde Rail away programma aangeprezen. Nou : stil en verlaten en niet echt bijzonder. De Inlandsbanan gaat 2 keer per dag en volgens de dienstregeling kun je niet naar een dorp verderop of terug en dezelfde dag weer retour.

Afgelopen dagen hebben we regelmatig het fruit voor ons yoghurt ontbijt ‘wild’ bij elkaar geplukt. Eerder waren dat kersen, frambozen en bosbessen. Nu konden we bij het station ‘cloudberries’ kopen. Die groeien in midden Zweden en volgende maand zijn ze boven de poolcirkel rijp. Een delicatesse vol vitamine C.
De camping in Vilhelmina rijden we om 2 uur op. Dus geen lange reis vandaag. Lies doet een wasje , en we genieten van het uitzicht op het meer! Maken een wandeling in de omgeving waar we zowaar wéér bosbessen kunnen plukken. Een cadeautje!

Over de Sami: dit is een inheemse bevolking die het land Sàpmi oorspronkelijk bevolkten. Dat gebied strekt zich uit over Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland.
Het zijn nomaden die leven van de jacht, rendieren houden. Nu houden ze hele kuddes rendieren. En trekken niet meer. Hun religie ging over goden verbonden aan de aarde, de zee en de lucht. Pas in de 11e eeuw kwamen zij in aanraking met het christelijke geloof. De nazaten van de Sami vieren hun feesten in originele kledij met dans en gezang. Wij gaan dat niet meemaken omdat die feestdagen buiten onze reisperiode vallen.
Er leven nu ongeveer 80.000 Sami’s waarvan ongeveer 30.000 in Zweden. Ze hebben hun eigen taal die gelieerd is aan het Fins en Hongaars. Ook het Fins heeft zijn oorsprong deels uit de Hongaarse taal.

Morgen trekken we verder Lapland binnen. Over het algemeen is het best stil overal, en het is hoogseizoen! We komen heel af en toe niet-Zweden tegen. En met die mensen raak je wel aan de praat. Met Zweden is het contact heel stroef. Ze zijn niet toegankelijk en kijken zelfs andere kant op of groeten niet terug. Is op campings ongewoon.
Maar onderweg zwaaien de Zweden als ze in een camper rijden. Zoals boot mensen het doen op het water.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen