Vanochtend lopen we langs het strand, lekker weer. We nemen nog even wat beweging want vandaag draait het allemaal om de bruiloft. Om 12 uur worden we verwacht. De oudste zoon, Wajang, van de huisbaas van Marianne en Jurgen gaat trouwen en ook wij zijn uitgenodigd de ceremonie bij te wonen. Hoe mooi is dat? Marianne heeft voor mij passende sarong en hoofddeksel geregeld en voor Lies ook een sarong met een blouse van kant. Zo kunnen we tevoorschijn komen.

Er is dagen van werk geweest de oude familie tempel en binnenplaats van de woon compound klaar te maken voor deze ceremonie. En het ziet er inderdaad feestelijk uit. Wanneer wij binnen komen zijn er nog niet veel gasten en kunnen we mooi rond kijken. Aan de ingang krijgen we een doosje met 2 lekkernijen en een pakje met sap overhandigd. de lekkernijen zitten opgevouwen in een kokosblad, samen gehouden door een natuurlijk prikkertje. Hoewel mijn sarong wel aardig zit, maar een beetje nauw is, vraag ik aan een van de mannen of hij mij wil helpen deze op de juiste traditionele manier te knopen. En dan kan ik mij ook weer wat beter bewegen.Marianne en Lies zien er uit als Balinese vrouwen als je hun gezicht bruiner waant. Wat mooi allemaal.
De 'echte' bruiloft's gasten zijn er nog niet. Die zijn bij de familie van de bruid. Daar vindt de ceremonie plaats dat de bruid afscheid neemt van haar familie en wordt gevrijwaard van haar verplichtingen ten aanzien van zorg voor haar familie. Zij maakt zich los van de familie en de familie geeft haar aan de bruidegom en zijn familie. Deze bruiloft tussen deze twee mensen is er een gebaseerd op liefde. Zij zijn al een jaar of vier samen. Dat de bruiloft nu plaatsvindt is omdat de bruid in verwachting is. De bruidegom is 24 jaar en ook de bruid zal ongeveer die leeftijd zijn.

Na wachten komt de familie van beiden aan in de familie compound waar wij zijn en waar de familie tempel is. Deze ceremonie besteedt veel aandacht aan religieuze handelingen. Alles gaat erom de goden goed te stemmen en het bruidspaar een mooie toekomst te geven. Veel heel veel offerandes, bewieroking, besprenkelingen en 'geprevel'. Al vroeg zijn er ook een achttal mannen en één vrouw geheel in het wit binnen gekomen. Later blijkt dat zij de helpers zijn van de 'opperpriester' die op een gegeven moment binnenkomt. De opperpriester gaat direct naar de huistempel, zet zich neer en begint zijn besprenkelingen en prevelementen die de komende uren zullen duren. Ik schrijf dit nu vast wat onsamenhangend maar het lijkt dat er een strikte volgorde is in de handelingen en de moeder van de bruidegom is als een coördinatrice om alles in goede banen te leiden. De binnenplaats loopt nu aardig vol. Men zoekt een plaats op een van de plastic stoelen en krukken die al of niet bekleed zijn. Wij aanschouwen het in verwondering en met respect voor de intensiteit en serieusheid van de handelingen. Terwijl de opperpriester zijn 'ding' doet in de tempel, soms ondersteund door een koortje van 2 vrouwen en 1 man, maken de Gamelan spelers zich klaar om hun bijdrage te leveren. Er zijn zo'n 25 mannen van de lokale Gamelan vereniging die de muzikale luister verzorgen. Het is niet duidelijk waarom ze plotseling beginnen dan wel pauzeren.

De bruid en de bruidegom zijn duidelijk gespannen en hun gezicht staat ernstig. Zij worden geleefd en ondergaan de ceremonies zoals het hoort. Al of niet aangemoedigd en aangestuurd door de omstanders. Zij schrijden van tempel naar binnenplaats en weer terug terwijl zij op deze plekken hun zegeningen ontvangen en de offerandes. Tegelijkertijd worden, denk ik , de goden goed gestemd door de geboden en gezegende offerandes die hen wordt aangeboden. Veel werk is er gaan zitten in het opbouwen en klaarmaken van deze offerandes die vast allemaal een bepaalde betekenis hebben. Op een gegeven moment, het loopt tegen half drie worden wij en een ander groepje mensen genodigd om van het eten te nemen. Er staat een buffet klaar met rijst en een groot aantal gerechten; dat staat er al een tijdje met vetvrij papier er op tegen de vliegen. Na een bescheiden 'laat de anderen eerst gaan', nemen we toch een bordje en voorzien wij ons van een lunch. De ceremonie gaat intussen gewoon door.
En wanneer wij en dat andere groepje heeft gegeten wordt het allemaal weer bedekt.... De anderen wachten tot alles klaar is, denk ik.

Het is een lange zit, de gamelan spelers zorgen voor wat aardige muziek. Een ieder zit en wacht op het einde of tussentijdse momenten van aandacht. Er is geen rol voor de aanwezigen, uitgezonderd de naaste familie. Zij nemen de bruid op en dat is een hele taak en wordt natuurlijk zo goed mogelijk door de ceremonies zeker gesteld dat dit goed gaat.
Dan, nadat er een lange ceremonie van zegeningen, besprenkelingen en offerandes in de, open, tempel heeft plaatsgevonden komt het bruidspaar naar de binnenplaats. En lopen zij een aantal keren om een groot aantal offerandes die op de grond liggen. Er wordt geroepen en de bruid wordt bakjes met offerandes toegestopt, er worden enveloppes met geld toegestopt of in haar decoleté gestopt, ook wel papieren geld. Intussen brandt er een vuurtje op de grond bij die offerandes. We naderen het einde.......

Ergens op de middag nog voor de opperpriester arriveerde waren er twee ambtenaren van de burgerlijke stand die het formele gedeelte deden. dat kreeg op zich weinig aandacht. maar moet gebeuren.

Ik zeg het al: we naderen het einde. Maar er zijn donderslagen en bliksemschichten en dan barst de tropische bui los. Het gaat tekeer! Met bakken komt het de hemel uit. De regen loopt met dikke stralen van de daken op de grond. In korte tijd staat deze helemaal blank. Men schuilt waar het kan of wordt drijfnat. De offerandes op de grond gaan drijven. De Opper priester , die onder een afdak zit, gaat door met zijn taak. Het is tegen vijven wanneer wij de mensen verlaten.

Deze mensen leven met de natuur, een regenbui is een natuurverschijnsel dat onderdanig is aan het ceremoniële karakter van deze dag. Weet zeker dat iedereen, toen het weer droog werd, een hapje is gaan eten van het buffet. Dit is door familie vrouwen klaargemaakt voor het gezelschap van 200 mensen.
morgen en overmorgen gaan de feestelijkheden door. Dan is er altijd drinken en eten en lopen bekenden en dorpsbewoners binnen om te feliciteren, praatje maken, eten, drinken en zitten. waarschijnlijk veel zitten....

Het was een bijzondere ervaring, de sarongs en andere kledij zijn 'zijknat' geworden toen we naar Marianne's huis liepen en later op de brommer naar ons huis. De straat staat blank. Maar 's avonds vanaf het dakterras zien we weer een mooie lucht door de zonsondergang.
Wat een indrukken!!

Voor live beelden verwijs ik naar de Facebook pagina's van Marianne Aalders en Jacques Aalders.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen