Oostwaarts is de richting die we vandaag rijden. Zoals gezegd ri Tudela.
We verlaten de mooie maar prijzige camping waarvan het mooie 25 mtr bad pas vrijdag open gaat. Gaan we niet voor blijven.
Het geluid van de met hun snavel klepperende ooievaars gaan we missen. Deze vorm van communicatie geeft aan dat liefde over en weer gaat! En de ooievaar zien betekent dat er nieuwe dingen gaan gebeuren. Nou, dat belooft wat want we hebben er heel veel gezien.
Weer gaan we door de uitgestrekte landschappen. Het gaat niet vervelen. Af en toe worden de aardse kleuren ‘opgevrolijkt ‘ door een veld knalrode klaprozen.
De witte huisjes zien we hier niet meer. De huizen hebben nu een bruinere kleur meer in overeenstemming met de aarde waaruit de stenen zijn gebakken. Af en toe duikt er vanachter een berg een dorpje op. Zo ook Ólvega. Klein dorp met nog kleiner historische centrumpje. Voor de paar koffie zaken zitten mannen te praten en een bakkie te doen of iets anders. Veel van deze dorpen vergrijzen. Dat zie je in de straten en op de terrasjes. Wij doen een bakkie, ik met een pincho.
Nespresso heeft hier ook zijn intrede gedaan in de horeca met een machine met de bekende kuipjes. De barista vroeg niet welke kleur we wilden. 😀😀
Ook wijst een bord ons waar het postkantoor is en het telegraafkantoor. Altijd fijn.
We gaan door en rijden naar campingplaats Artajo in de buurt van Tuleda. Het is op het terrein van een olijven boerderij tevens winkel en rondleiding/proeverij. Mooie plek aan grote vijver en uitzicht op een boomgaard met exotische fruitbomen. Ook schaduw daar, want het is 33 gr.
Camperplaats, dus zelfvoorzienend. Geen 220 V, geen douches/toiletten. Maar mooi stil en ruim. Fijne plek.
Dan wordt het morgen zeer waarschijnlijk dan toch de woestijn nadat we misschien eerst de olijfolie toer hebben gedaan.
We staan inmiddels met 5 campers op een plek voor Max 10. Dat is goed.
En dan gaat het onweren: veel bliksem , geen gedonder.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen