Confrontatie en herkenning
Frankrijk, Charleville-Mézières
Saint Florentine verlaten wij deze morgen.
Ook noord Frankrijk kent de uitgestrekte akkervelden. Alle soorten granen zien we langs komen, hoewel zij blijven en wij komen langs. We zijn nieuwsgierig naar soorten die we niet kennen. Maar eens opzoeken op het internet.
Het gaat lekker, geen omleidingen, wel aardig wat vrachtwagens die hun wagen een bepaalde tijd ergens moeten brengen. Dus zij houden zich aan de maximale snelheid. Dus af en toe gaan we een parkeerplaats op om de ‘beroeps’ ruimte te geven.
Dus we richten ons op Troyes en daarna Châlons-en-Champagne. Via de D977 komen we aan in Charleville-Mézières.
Maar eerst: la Ferme de Navarim. Dit was een boerderij, hoog op heuvels, en gebouwd in de 19e eeuw.
Daar is niets van over! Omdat in de grote oorlog, 1914-1918, hier een enorme slag geweest. Het was aan het einde van de oorlog dat de Duitsers de tegenstander een genadeslag wilde toe delen. De tegenstander, in dit enorme weidse landschap , was een gigantische artillerie bestaande uit soldaten uit Frankrijk, Amerika, Marokko, Rusland en Tsjechië. Er zijn tienduizenden soldaten omgekomen.
Op deze plek is een monument om de gevallenen van deze slag te herdenken. In het monument zijn 10.000 ongeïdentificeerde slachtoffers ‘begraven’. Het is een ossuarium. Bovenop het monument zijn 3 soldaten uitgebeeld in aanval houding. Één van hen is de generaal van de slag, de andere zijn twee zoons van Theodore Roosevelt, president van de USA. De generaal is bij de slag omgekomen en de twee zoons zijn in de oorlog omgekomen.
Je wordt er stil van als je de geschiedenis leest op de informatie panelen. Op zo’n plek in de weidse leegte kun je je voorstellen hoe zo’n slag heeft plaatsgevonden. Man tegen man.
We rijden verder naar onze overnachtings plaats in Charleville Mézières. Een mooie camperplaats bij de jachthaven.
Hier zijn wij eerder geweest in gezelschap van Bob en Elsje, op hun boot reizend over de Maas. Ook het plein in het stadje roept herinneringen op.
Nu zijn we al dichtbij de Belgische grens. Wellicht nog één overnachting morgen. We gaan het zien.
Ook noord Frankrijk kent de uitgestrekte akkervelden. Alle soorten granen zien we langs komen, hoewel zij blijven en wij komen langs. We zijn nieuwsgierig naar soorten die we niet kennen. Maar eens opzoeken op het internet.
Het gaat lekker, geen omleidingen, wel aardig wat vrachtwagens die hun wagen een bepaalde tijd ergens moeten brengen. Dus zij houden zich aan de maximale snelheid. Dus af en toe gaan we een parkeerplaats op om de ‘beroeps’ ruimte te geven.
Dus we richten ons op Troyes en daarna Châlons-en-Champagne. Via de D977 komen we aan in Charleville-Mézières.
Maar eerst: la Ferme de Navarim. Dit was een boerderij, hoog op heuvels, en gebouwd in de 19e eeuw.
Daar is niets van over! Omdat in de grote oorlog, 1914-1918, hier een enorme slag geweest. Het was aan het einde van de oorlog dat de Duitsers de tegenstander een genadeslag wilde toe delen. De tegenstander, in dit enorme weidse landschap , was een gigantische artillerie bestaande uit soldaten uit Frankrijk, Amerika, Marokko, Rusland en Tsjechië. Er zijn tienduizenden soldaten omgekomen.
Op deze plek is een monument om de gevallenen van deze slag te herdenken. In het monument zijn 10.000 ongeïdentificeerde slachtoffers ‘begraven’. Het is een ossuarium. Bovenop het monument zijn 3 soldaten uitgebeeld in aanval houding. Één van hen is de generaal van de slag, de andere zijn twee zoons van Theodore Roosevelt, president van de USA. De generaal is bij de slag omgekomen en de twee zoons zijn in de oorlog omgekomen.
Je wordt er stil van als je de geschiedenis leest op de informatie panelen. Op zo’n plek in de weidse leegte kun je je voorstellen hoe zo’n slag heeft plaatsgevonden. Man tegen man.
We rijden verder naar onze overnachtings plaats in Charleville Mézières. Een mooie camperplaats bij de jachthaven.
Hier zijn wij eerder geweest in gezelschap van Bob en Elsje, op hun boot reizend over de Maas. Ook het plein in het stadje roept herinneringen op.
Nu zijn we al dichtbij de Belgische grens. Wellicht nog één overnachting morgen. We gaan het zien.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Ja, geschiedenis maakt je verdrietig soms en dan te bedenken dat we niet veel veranderd is. Ergens op de wereld zijn mensen elkaar aan het vermoorden voor een stukje land, geld en /of macht. Ik denk dat dit nooit veranderd. Gelukkig zijn er ook een hoop mooie monenten en prachtige mensen in de geschiedenis en nu! Jullie zijn daar twee van 🥰
Marianne 2022-06-14 02:34:12
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
