Het is pas half acht als we worden gewekt door kinderen en een opa en oma die in een huisje achter ons zijn. Nou ja, dat heb je op een camping. We gaan hier weer lozen en verversen zodat we vanavond kunnen ‘wild’ kamperen.
De E45 is onze vertrouwde route die we vandaag weer een heel stuk noordwaarts gaan volgen. We verlaten Vilhelmina en cruisen verder. De omgeving is nog steeds prachtig maar niet anders dan gisteren. De drang om eens een klein zijpaadje in te gaan groeit. En als daar een bord staat met een kopje erop gaan we het grindpad op. Later blijkt het ook een deel zgn ‘wasbord’ weg te zijn. Op naar het onbekende.
Aan het einde van het pad is daar een klein eethuisje met terras. Binnen raken we in gesprek met de broodbakker (!) en de meisjes van de bediening. De bakker, later bleek het een Afghaan te zijn, is Mjukbröd aan het bakken. Ziet er lekker uit dus nemen we een pakje mee. Bij vertrek spreken we met de zoon van de eigenaresse. Dit zaakje is een jaar open en heeft te leiden van Corona. Hij doet veel landwerk als hout hakken, onderhoud en de tuin. Het is echt afgelegen. We rijden de grindweg terug naar de E45.
De volgende verrassing wordt een afslag, weer grindweg, naar een Husky farm. De eigenaar van 85 honden praat enthousiast over zijn werk en de gasten die in de winter komen sledehonden rijden. Helaas was afgelopen winter maar 25% van normale omzet. Ook heeft hij nog brand gehad van het woonhuis. Zijn optimisme en doel om mens, dier en natuur bij elkaar te brengen houden hem gemotiveerd. Hij is jaren gids geweest met gasten die gaan vissen. En….dat was bij de Noordkaap! Zijn tip: ga niet naar de Noordkaap maar naar Arctic View. Een prachtige weg erheen en fantastisch uitzicht. Dat gaan we onthouden.
Verder geeft hij aan dat 6 km verder de grindweg op een mooie overnachting’s plaats is. Proberen we uit, maar kiezen er niet voor. Er is een stuwdam die veel water geluid maakt. Dus terug naar de E45, langs een enkel erg afgelegen huis. Op de zeer smalle weg komt een tegenligger. Langzaam langs elkaar, raampjes open gedraaid vraagt de man: wat doet gij hier helemaal? Blijkt een in deze streek wonende Belg te zijn die met zijn familie visplekken uitprobeert.
Op de E45 rijdt Lies verder. Plotseling zien we de eerste wilde rendieren langs de kant van de weg. Langzaam rijden en een foto!
We zijn blij.
Om 17.00 uur zoeken we een plek om te overnachten. En zie daar: bij Lauker, een gehucht, is een nieuw aangelegde staanplaats voor 9 campers met alle voorzieningen die je nodig hebt, zoals elektriciteit, wc, douche, lozen en een keuken. Alles mooi, nieuw en schoon. De aanleg is gesubsidieerd door de provincie en de EU. Daarom mag er niets gevraagd worden. Wat mooi!!!
We maken kennis met een Fins en Duits stel die net zo verbaasd zijn als wij.
Hier gaan we een prachtige nacht hebben.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen