Het was vannacht niet zo koud, 19 gr in de camper. We hebben het ook wel eens 11 graden gehad.
Een rustige start en we vertrekken rond half elf. Het eerste deel is leuk en vriendelijk. Platteland dorpjes, nauwelijks verkeer. Het wordt steeds rustiger.
Een streek waar veel mensen onafhankelijk zijn doordat ze een tuin hebben met groenten en fruit, kippen, één of een paar koeien en misschien een geit. Meer heb je niet nodig. Ja, wellicht een paard en een karretje.
Op de stukjes weide staan houten stellages, een soort hekken. Man en vrouw werken op het land. Gooien het te droge gras om of zijn bezig met de zeis. Het gras wordt op de houten hekken geplaatst en wanneer het helemaal droog is, opgeslagen in kleine houten hooi-huizen. Die zie je overal in het land staan. Een beneden deel en wanneer deze vol is via een luik het bovenste deel.
Een melkboer met meerdere kannen op zijn wagen, getrokken door zijn trouwe paard, gaat voor ons uit op de weg. We zien een ‘melk verzamelpunt ‘ , waar men de koemelk brengt en een tankauto brengt het naar een fabriek. Onze ‘melkboer’ doet dat waarschijnlijk ook.

We zijn op weg naar Sapanta, daar is een camping volgens de ANWB route. Maar helaas……..we zijn een dik half uur verkeerd gereden. Wel een mooie tocht geweest! Dus omkeren. En om 12.00 uur zijn we weer op de begin positie bij de camping.

Opnieuw!! Het is een mooie weg, goed geasfalteerd en niet te druk, die ons de bergen in leidt. Klimmen en haarspeldbochten. Steeds hoger en we bereiken het hoogste punt. 1610 meter.
Een wintersportvakantie gebied met sleeplift en gondel 🚠. Ook meer pensions en hotels. Wie weet is het best druk hier ‘ s winters.
Op het hoogste punt, voor de auto, staat een groot klooster met de gebruikelijke torens.

We zijn in het gebied dat lang geleden heeft toebehoord aan Oostenrijk. Huizen en kerken zijn van hout. Daken, vreemd genoeg, zijn soms in hele dorpen van asbest. Ook hebben veel huizen grote poorten van bewerkt hout. Heel mooi maar ook een beetje van: de mijne is mooier.

Het wordt el een beetje later dus we gaan niet verder naar ons oorspronkelijke doel. Nu vinden we een camping in het dorp Breb. Een boerendorp met alleen onverharde, smalle weggetjes. Hier wonen 1000 mensen in 500 huizen. Heel veel boerenbedrijfjes. De mestvaalt voor de deur. De camping wordt beheerd door we Nederlander, Bram. Hij doet dit nu 2 jaar. Heeft toen het bedrijf van een vriend overgenomen. Het terrein is terras vormig en de uitzichten zijn fantastisch. En héél stil.

Eten in het dorpje, lokaal voedsel. Een groente soep met stukjes vlees, een hoofdgerecht van een soort spare-ribs maar met behoorlijk dikke vet randen met een groente van ui compote met tomaat.
Voor Lies is er een vegetarische schotel met diverse kazen, tomaat en paprika met komkommer. Niet echt bijzonder of lekker. En ook wel aan de prijs voor dit land.
Dat komt waarschijnlijk door de toename van het aantal vakantie chalets die hier zijn gebouwd. Ook nieuwbouw pensions en hotels. Wel allemaal van hout.
Maar toerisme is ook hier……maar alleen om het hoogseizoen. Nu niet echt.

Wij gaan een rustige nacht hebben.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen