Per Hendrik is een Sami. Maar eerst dit:
Voor we vertrekken nemen we afscheid van de vissers die de hele nacht zijn opgebleven en niet voor niets. Een grote zalm en wat kleinere was een goede vangst.
De Pool die in een tentje overnachtte vertelt dat hij in de IT werkt en daardoor op afstand kan werken. En dus reizen. Een voordeel an Corona. Met zijn laptop en onbeperkt internet reist hij door Scandinavië.

Eerst bezoeken we het Alta Museum niet ver van de overnachtings plaats. Het museum gaat over de rotstekeningen die hier zijn aangetroffen in de 70-er jaren. En dateren van 7000 tot 2000 jaar geleden!!
De rotskunst vertelt over de religie in die tijd, hoe men wellicht naar een andere wereld kan reizen. Vertelt over het dagelijks leven, de jacht op rendieren zowel op het land maar ook vanuit de zee
De rotstekeningen in Alta werden aangebracht op de kale rotsen en door de bodemstijging na de laatste ijstijd liggen de oudste tekeningen vandaag op de hoogste plekken van het landschap.
Het museum, de tekeningen, zijn Werelderfgoed gekwalificeerd.
Een mooi inkijkje in de geschiedenis van dit noordelijke deel van Europa, mede door de uitgebreide brochure die wij meekregen en zelfs in het Nederlands was opgesteld.

We zitten op de NKC route en volgen het boek met route én beschrijvingen. Langs de Langfjorden, een gigantische fjord landinwaarts, en we stijgen tot meer dan 400 meter hoogte. Sneeuw is nu direct te zien en we rijden in de wolken.
Door het mindere weer hebben we niet de uitzichten die je bij een heldere dag zou hebben. Het moet fantastisch zijn dan.
Zo hopen we ook de midzomernacht een keer ten volle te beleven, met een volle sterrenlucht en een niet ondergaande zon.
Maar nu regent het weer of nog steeds.

Dan Per Hendrik. We ontmoeten hem bij een simpel toeristen tentje langs de weg. Hij is herder van rendieren en vertelt over het leven in de bergen. Zijn vrouw vult hem aan. Zomers en winters zijn de rendieren in de bergen. Per Hendrik , soms met zijn vrouw, heeft een puntvormige tent waarin een vuur brandt. Daarin wordt geleefd. Koken, slapen, rusten. In het midden een vuur. Om te gebruiken en warm te zijn. Zij kleden zich in stoffen kleding en rendieren huid. Ze slapen onder rendieren huiden. De tent, een tipi (?), is makkelijk af te breken en op te zetten.
Het is geen luxe leven, eerder hard en zeer eenvoudig. Maar door zo dichtbij de natuur te zijn en te doen wat hun voorvaderen deden zijn ze gemotiveerd.
Door souvenirs te verkopen verdienen ze wat bij. De stapel huiden zijn van Per Hendrik zijn eigen kudde. Maar wel door een fabriek geschikt gemaakt voor ‘menselijk’ gebruik.

De E6 is de Noordkaap route die we volgen. Bergachtig en met veel bochten. We komen langs dorpjes, gehuchten zou ik zeggen, enkele huisjes. En je verwondert je dat de mensen zo afgelegen kunnen en willen wonen. Wat een enorm verschil met bv Soest.
Het zicht wordt minder en we vinden een campsite waar we overnachten. Met stroom, water en warme douche.

Morgen verder.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen