We zijn op een mooie camping. Ruime plaatsen en voor de meesten uitzicht op de Zambezi rivier. Dag met vrije besteding!! Aanbod: een boottocht op de rivier met mogelijk hippo’s en krokodillen. En een zonsondergang. Dit hebben we 2 dgn geleden ook gedaan dus hm hoeft niet weer eens. Ander aanbod: vliegtocht boven de Kalahanga delta van 2 uur. Leuk!
Maar het is 3 uur heen en 3 uur terug rijden. Ff geen zin in dus.
Gelukkig is er Een A-C die gerepareerd moet worden. Daar is dus de ochtend aan besteedt. In eerste instantie kon de garage het niet doen omdat ze de apparatuur niet hadden. Na aandringen is er een mannetje gevonden die er verstand van had. In pak, overhemd en das kwam hij de diagnose stellen. Een afsluitringetje was kapot daardoor lekte het gas. Dat ringetje was niet aanwezig en het heeft 2 uur geduurd voor hij terug kwam met een doos met wel 1000 ringetjes. De A-C doet het weer!!!!
De eigenaar van de garage, een blankmens, vertelt dat in Namibië voor de jonge blanke generatie geen toekomst is. Banken, verzekerings mijen, alle overheid, alleen maar zwarte werknemers. Zijn 2 dochters zijn vertrokken naar Nederland en Nieuw Zeeland. Zelf is hij gelukkig maar hij ergert zich. Wel aan de bureaucratie. Maar hij leeft als een ‘koning’. Zonder opleiding heeft hij zijn eigen bedrijf: garages, tankstation, en een groot stuk grond dat hij industrieel ontwikkelt.
De A-C blijft het doen........best lekker bij 36 gr. Morgen weer een reisdag!
Lies, Eelke en nog 2 mede reizigster brengen een bezoek aan een weeshuis dat naast de camping ligt. Er is gecollecteerd om de overgebleven Namibië $$ te doneren net als eventueel overgebleven groente, fruit etc. Dat laatste omdat je het niet zou mogen invoeren in Botswana morgen. Het weeshuis is een van de honderden weeshuizen hoofdzakelijk bewoont door kinderen van overleden HIV moeders en vaders. Wanneer deze kinderen besmet zijn krijgen zij vanuit de overheid medicatie. Leeftijd is van 0 tot 18 jaar. Oudere kinderen worden na de schooltijd ook begeleid om een eigen plaats te vinden. Wees zijn in een land waar familie belangrijk is brengt extra problemen met zich mee. Zuster Jennie die al 17 jaar betrokken is bij dit weeshuis is zeer blij met de donaties en leidt de dames rond. Het ziet er goed uit, maar het blijft een opvang!

Onderweg naar de camping passeren we een privaat school. Kinderen spelen buiten en voor het eerst zie ik kinderen, zwart en blank hier samen spelen. Een gemengde omgeving die opvalt.

S'avonds een braai gedaan bij Peter en Eelke en nog een mede reizigster. De avond valt met een mooie zonsondergang bij de Zambezi rivier.
We hebben een leuke groep met mensen die prima met elkaar omgaan en betrokken bij elkaar. Dat is heel leuk!!

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen