Nadat we afscheid hebben genomen van onze vrienden Agnes en Kenneth gaan we ieder onze eigen weg. Zij richting Bilbao, wij naar Oviedo.
De weg brengt ons voor de tweede dag haarspeldbochten en hellingen. Dus we gaan klimmen , weer door een bergengte. Smalle wegen. Gelukkig is er nauwelijks verkeer en kan ik de bochten op een veilige manier afsnijden en, waar mogelijk, kan ik midden op de weg rijden. We klimmen verder. Regen gaat over in sneeuw! Sneeuw wordt een beste sneeuwbui. Dat je nou naar Spanje komt om in de sneeuw te rijden! We rijden door een paar dorpjes waar sneeuwschuivers staan en een pekel opslag is. Het hoogste punt is 1609 mtr. En overal sneeuw om ons heen. Het ziet er koud uit: het is koud. 2 gr!!!!!!
Ergens zien we ski’s tegen de muur van een huis staan! Het moet niet gekker worden.
We dalen af richting Oviedo waar we Sjoerd gaan ontmoeten. Hij is een vriend van onze zoon Jeroen en hij woont in Oviedo. Best een grote stad, ong 230.000 inwoners, een historisch centrum en veel uitbreidingen met woongebouwen, appartementen.
Sjoerd woont in het moderne centrum en we rijden er naartoe door het drukke verkeer. We kunnen langs de kant parkeren, kan net. Een camper is toch wat groter dan een personenauto. Het is leuk om Sjoerd en gezin te ontmoeten in hun mooie appartement.
Dan rijden we naar een camperplaats die opgebroken is, op naar de volgende en we ‘schuiven aan’ bij de al aanwezige campers. Het avondeten is bij een lokaal restaurant in de omgeving. Het weer zorgt ervoor dat iedereen binnen zit en het is een kakofonie van geluiden. De obers doen hun trucje met het inschenken van de glazen cider. Wij eten de inktvis en octopus met frites en een glas wijn. Wat een bijzondere sfeer, het is ook vrijdagavond en misschien daarom best druk.
De nacht zal vroeg ingaan wanneer we onder het dekbed kruipen. Morgen weer een nieuwe dag, een nieuw avontuur!
De foto’s vertellen ook nu het verhaal.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen