Gisteren meldde ik al dat wij vandaag,zaterdag, Porto gaan aandoen.

Maar eerst dit: om 8 uur ga ik naar het oudste centrumpje van Vila Chä. Waar de kleine vissersboten terugkomen van een nachtje op zee. Toen ik aankwam waren er al 4 bootjes binnen en op het strand getrokken met een verplaatsbare elektrische lier met een stalen kabel.
2 scheepjes zag ik binnen komen. 2 of 3 mannen aan boord en één of twee manden met vis. Er is bedrijvigheid. De vis die wordt gevangen is voornamelijk octopus. Een beetje ‘bijvangst ‘ in de vorm van kleine of iets grotere dorades. Mijn idee was daar vis te kopen en vanavond die te nuttigen. Dat loopt anders. De vrouwen nemen de vis in ontvangst en verkopen aan de enkele omstanders, lokale mensen. De octopus gaat naar een ruimte voor registratie en verdere verwerking door vrouwen.
Er wordt weinig ‘gewone’ vis gevangen en de omstanders zijn daar beter mee af dan ik de toerist.
Er wordt weinig gevangen, veel werk verricht en snachts gewerkt. De eenvoud van bestaan daarbij gevoegd doet het mij veel denken aan de film / musical en toneelstuk ‘ Op Hoop van Zegen ‘. Met Kniertje als vrouw van een visser.
Nu is de zee rustig maar het zal vaak anders zijn en ik weet zeker dat families hier hun verhalen hebben.

Op naar Porto! Lies heeft een parking uitgezocht waarvandaan we met de metro naar het historische centrum kunnen. Dus dat gedaan. En er stonden meerdere campers die er ook overnacht hadden. Allemaal goed te doen. De metro is nieuw en snel, het systeem is deels boven, deels onder de grond. We komen aan bij het metrostation Tirade aan de rand van het historische centrum dat vanuit de kade van de Douro omhoog loopt. We lopen verder het centrum in. Het wordt druk! En drukker.
Voor de kathedralen staan rijen mensen om een kaartje te kopen. Overal lopen stadsgidsen met 20-25 mensen en spreken deze mensen toe via microfoon en luidspreker. Het is zaterdag. Morgen is het 1 mei, dag van de arbeid, wellicht een feestdag hier. Op verschillende plekken zijn al mega podia opgezet. Vanavond vast groot feest. Voor verdere aanleg van de metro is een deel van de oude stad niet begaanbaar.
Het is echt (te) druk. En rond 13.00 uur. Wij zijn niet de enige die ‘trek’ krijgen. We vinden een plekje in een klein eethuisje waar we de lokale lekkernij, een Francesinha, nuttigen in een kakefonie van geluiden. Dit is een sandwich met kaas en eventueel rundvlees, chorizo en ham, met daarbovenop een gebakken ei, in een vloeibare beetje pittige saus.
De obers schreeuwen hun opdrachten door aan de keuken en de bar. Het is zuid-Europese drukte van je welste. Binnen en buiten is het een drukte van belang. Voor Lies is dit te veel, ik vind het ook te druk maar ga er anders mee om. We besluiten terug te gaan naar de camper. Misschien komt er een ander moment op een doordeweekse dag bv. Je weet het nooit.
Toch scoren we nog even een gebakje voor bij de koffie. De lekkernij van Porto en speciaal als het gemaakt is door Pasteis de Nata.
We zien mooie gebouwen op een afstand en in de verte. De rode daken, ook hier de smalle stegen en de met tegels bedekte wanden: het doet mooi aan maar nu even niet.

Porto laten we achter ons, en rijden naar Villa Real. Ook een grote plaats maar niet vergelijkbaar met Porto. Opvallend zijn de vele woonkolossen die we overal tegenkomen. Hoge, brede en eentonige gebouwen waar honderden woningen in zijn. Het doet lijken op de bouw in Rusland en voormalige Oostblok landen. We verbazen ons erover dat zoveel mensen zo wonen en leven.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen