Het is zondag en we rijden van Grootfontein naar Divundu. 400 km (geribbeld) asfalt. Één lange rechte weg met een beetje vrachtverkeer en een enkele personen auto. We vertrekken ongeveer om 8.00 uur.
Maar er is veel te beleven onderweg. De eerste 200 km is droog en dor maar steeds vaker zien we groene struikjes.
Het dorp Rundu is een plek om boodschappen te doen in een eenvoudige shopping mall. Het plaatsje is eenvoudig, ruim opgezet met industrie en een militaire basis. Heel ontspannen en eenvoudig. Doorrijden naar Divundu.
Onderweg komen we een kerkje tegen in een kleine platteland dorpje. Huisjes van riet en klei, uitgestrekte vlaktes, geiten en koeien op de weg.
Er staan 2 campers aan de kant. Peter en Eelke, en Ted en Jolanda. Met 6 lopen we naar de ingang, zo’n 100 mtr van weg. We horen kinderen zingen die later, ritmies bewegend, in optocht naar de kerk komen.
De vz, bleek later, van de kerkraad sprak mij aan en bracht mij naar een kamertje bij de kerk. Daar maakte ik kennis met de pastor en andere kerkraad leden. Een jonge dame die goed Engels sprak, vertaalde. We mogen de dienst bijwonen en foto’s maken.
De bovengenoemde kinderen komen zingend de kerk binnnen. Een eenvoudige kerk, links zitten de vrouwen met babies, rechts vooraan de mannen en rechts daarachter de kinderen. Het is een katholieke kerk en de kinderen spelen in het zingen een belangrijke rol. Geen muzikale begeleiding, liederen worden ingezet Dior enkele dames. De gebruikte taal is de lokale tribe taal, ook in de bijbels en liedboeken. Herkenbaar waren het ‘Onze Vader’, de ‘Geloofsbelijdenis’ en ook een enkel melodie van een lied. De dames zagen er op zijn zondags uit, mooie kleding, en er waren veel babies en kleine kinderen die zich best heel stil hielden. We zijn naar voren geroepen en ik heb verteld, met vertaling door eerder genoemde dame, waarom wij hier waren en dat wij zo dankbaar zijn dat we hun dienst mogen meemaken. Er werd iedere keer geapplaudisseerd als iemand van ons zich voorstelt.
Helaas pakt Pindat geen video’s dus de sfeer kan ik niet laten beleven. Na het onderdeel offerandes en gaven hebben we de dienst verlaten.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen