Het Pieterpad!!!!!
Montenegro, Virpazar
De nacht verliep enigszins onrustig. Een groepje jongeren waren rond half één luidruchtig in het zwembad. En dat klinkt lekker door!!!
Dus ik heb ze toegesproken en zij verontschuldigen zich in het Engels. Het was stil. Pieter had nog last van iemand die met een auto naast hem kwam staan en ook weer weg ging. Maar goed. Ontbijten in de schaduw.
Dan op weg. Het nog in te vullen bezoek aan de MESI brug in Shkrodër laten we zitten, ligt ook niet op de route.
De stad uit en op Pieter’s advies nemen we de westkant van het meer noordwaarts. Hij heeft die route 3 jaar geleden gedaan in tegengestelde richting.
De grensovergang naar Monte Negro duurt lang, zeg ongeveer een uur. Dan het Pieterpad op. Zeg een 100 km op een één spoor weg met talloze bochten omhoog en omlaag. Een lappendeken met gaten en passeren alleen bij smalle wegverbreding. Het vergt opletten en manoeuvreren. De weg loopt grotendeels langs een berghelling waarbij fantastische vergezichten te zien zijn. We stoppen een paar keer om het op te nemen.
De weg is meestal voor Lies, met haar hoogtevrees, niet leuk. Steile dieptes, meestal aan de bijrijder ‘s kant, en schamele afzettingen met vangrail.
Overigens wordt deze weg met nieuwe borden aangegeven als Panoramic Route 3 !!!
Urenlang zijn we bezig met het Pieterpad tot we bij Virpazar aankomen.
We rijden over de brug, worden staande gehouden door een vlotte babbel die ons van alles beloofd.
Al met al, we hebben een welkomstdrankje, een ontbijt morgen, een staplaats op een parkeerplaats. En we gaan, dat dan niet gratis, morgen een boottocht maken!
En daar gaan we dan maar een nachtje over slapen.
PS. We hebben geen internet dus meerdere en interessantere foto’s morgen😉😉😉
Dus ik heb ze toegesproken en zij verontschuldigen zich in het Engels. Het was stil. Pieter had nog last van iemand die met een auto naast hem kwam staan en ook weer weg ging. Maar goed. Ontbijten in de schaduw.
Dan op weg. Het nog in te vullen bezoek aan de MESI brug in Shkrodër laten we zitten, ligt ook niet op de route.
De stad uit en op Pieter’s advies nemen we de westkant van het meer noordwaarts. Hij heeft die route 3 jaar geleden gedaan in tegengestelde richting.
De grensovergang naar Monte Negro duurt lang, zeg ongeveer een uur. Dan het Pieterpad op. Zeg een 100 km op een één spoor weg met talloze bochten omhoog en omlaag. Een lappendeken met gaten en passeren alleen bij smalle wegverbreding. Het vergt opletten en manoeuvreren. De weg loopt grotendeels langs een berghelling waarbij fantastische vergezichten te zien zijn. We stoppen een paar keer om het op te nemen.
De weg is meestal voor Lies, met haar hoogtevrees, niet leuk. Steile dieptes, meestal aan de bijrijder ‘s kant, en schamele afzettingen met vangrail.
Overigens wordt deze weg met nieuwe borden aangegeven als Panoramic Route 3 !!!
Urenlang zijn we bezig met het Pieterpad tot we bij Virpazar aankomen.
We rijden over de brug, worden staande gehouden door een vlotte babbel die ons van alles beloofd.
Al met al, we hebben een welkomstdrankje, een ontbijt morgen, een staplaats op een parkeerplaats. En we gaan, dat dan niet gratis, morgen een boottocht maken!
En daar gaan we dan maar een nachtje over slapen.
PS. We hebben geen internet dus meerdere en interessantere foto’s morgen😉😉😉
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Oh ik kan me helemaal voorstelen hoe mams zich voelt!! Hopelijk de rest van de wegen wat minder eng!
Marianne 2024-06-11 11:14:44
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
