De dag begint nat en het zou de gehele dag zo blijven. Miezer maar ook heftige buien.
We verlaten de City camping die behoorlijk vol staat. Dat zijn we helemaal niet gewent.
We gaan op weg. En de mooiste stop is Talsi.
We lopen door het stadje met paraplu en schuilen af en toe onder een afdakje van een oud gebouw of huis.
Want dat is hier: veel oude, verveloze houten woningen. Ja, vaak nog bewoond. En zie je het gezicht van een kind achter het raam of een oudere vrouw.
De Lutherse kerk gaat goed volgens de vrouw die bij de openstelling de ‘suppoost’ is. Wel is de kerk vanbinnen niet erg mooi aangepast. Met een toneel en soort tribune voor kinderen. En toch de groene houten banken.
We zien een reeks houten schuren waar wasgoed hangt te wapperen. Hier en daar staat een houten deur open. We zijn nieuwsgierig en gaan erop af. Zo komen we bij een donkere schuur waar twee vrouwen de geplukte bosbessen schoonmaken, vrij van groene takjes. Zij, de amateurs voor bijverdienste, gaan met een schep, een grote kam, door de struiken en dan de bessen opscheppen. In deze donkere ruimte worden de bessen geschoond. Tientallen kilo’s. Een verdienste voor nu. Suggestie om jam te maken werd weerlegd met het feit dat de bessen nu geld opbrengen. En nu is nodig. Voor de winter ligt achterin kachelhout om ‘warm te blijven’. Een dame spreekt goed Engels omdat zij vele jaren in Engeland woonde. De andere, op de foto, zag er ongelukkig uit. Een inkijkje, mooi moment.
Dan komen we bij de Konditorei en zin in koffie. Dat kan, maar de gebakvitrine is leeg.
Wel loopt het goed in het winkeltje, er wordt zuivel verkocht. Vers van de fabriek: melk, yoghurt, een soort feta, andere kaasjes. Kleine beetjes en de mensen kennen elkaar.
Van de man achter de toonbank mogen we proeven en gaan ook met een paar producten weg. Één van de klanten helpt met de vertaling. Verder een nogal kale winkel.
Talsi, we gaan het niet gauw vergeten. Oud en verveloos. Arm, en toch mooie momenten meegemaakt.
Op naar de camping. Het regent door. Op de camping worden we te woord gestaan door een jong meisje die ons vertelt hoe veel het staan kost en dat we overal mogen staan. Ze is niet communicatief maar we merken dat veel mensen hier moeilijk benaderbaar zijn.
We, ik, zoek een mooie plek op het gras. Maak de draai en......raak vast. Voorwielen spinnen in het rond. De camping eigenaar helpt met zijn Volvo 90vc mij achteruit eruit te trekken en dat lukt!!!
We zijn verder de enige op de camping. Wel zijn er huisjes verhuurd maar het is echt stil.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen