Het ontwaken gaat goed. We zien dat het kampvuur mooi is uitgebrand en de fles Raki staat met de 3 kleine glaasjes als aandenken op de tafel.
We rijden naar het nabijgelegen natuurgebied, beschermd door UNESCO, en lopen om het berg meer. Dat is zo’n 3 km ongelijke en heuvelachtige voettocht.
We zijn niet de enigen die dit doen want het gebied is populair. Een mooie wandeltocht met fraaie uitzichten en prachtige oude bomen van soms 300 jaar oud.
Verder rijdend komen we op een prachtig uitkijkpunt. De Tara kloof is de 2 e diepste kloof ter wereld. Alleen de Grand canyon is 200 m dieper.
Een klein kerkje met zusterhuis trekt de aandacht. Mooie oude fresco’s op de wanden. Alle drie krijgen we knie bedekkende kleding aan van de dienstdoende non.
Onze overnachting’s plek is voorbij de gigantische wegwerkzaamheden waarvoor de weg bepaalde tijden is afgesloten. Een groot grasveld tussen de twee bergmassieven in wordt de slaapplaats voor ons. En we staan alleen. Het bijgelegen guesthouse is van een moeder en twee zoons die ook een eetplaats runnen vanuit een half open buiten keuken. Allemaal heel gemoedelijk. Weer een heerlijke forel gegeten die vanmorgen vroeg in de Tara is gevangen. Er mag niet gevist worden in de rivier maar, zoals men ons vertelde, enkele dorpsbewoners vissen er rond 5 uur in de ochtend. Een tijdstip waar niet gecontroleerd wordt. Mijns inziens een goed bekend geheim😉.
Aan het einde van de middag lopen Lies en ik nog een pad af naar de snel stromende Tara. Een smal pad over wortels en stenen, omhoog en omlaag langs steile dieptes.
Het laatste stuk was niet te doen, zo steil! Dus terug.
Het is hier heel stil. We zijn ongeveer op 800 meter hoogte en ‘s avonds wordt het koud.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen