Het is dus zondag vandaag. Veel Albaniers zijn vrij. Maar de handel gaat gewoon door, dus winkeltjes voor food en non-food zijn gewoon open net als veel reparatie bedrijfjes.
Wij fietsen naar het centrum, opvallend veel andere fietsers. Eén smal fietspad aan één kant van de weg voor beide richtingen.
Het is een ervaring door zo’n zuidelijke stad te rijden. Heeft een sfeer van Turkije of Afrika. De eerste stop is de St Stefenkerk, een katholieke kerk, waar een mis gaande is. Er zijn veel mensen ik de kerk en ik tel zo’n 10 ‘dienaren.
Een mooie grote kerk die in 2014 bezoek kreeg van moeder Theresia , waarvan een grote beeltenis voorin de kerk hangt, en Paus Paulus.
We bekijken het verkeer vanuit een tentje aan de overkant terwijl er luid claxonerend een rij auto’s langs rijdt. Een bruiloft!
Op naar de volgende plek! Door een voetgangers deel met sjieke terrassen en restaurants. Goed bezet.
Op het plein voor de Democratie zien we de vuinisophalers en een vrouw die met de bezem de boel schoonhoudt.
Nog steeds fietsend steken we één van de drie rivieren over via de ‘groene’ brug met houten vloerdelen die op een aantal plaatsen missen of los liggen. Lijkt een kopie van de ‘yellow bridge ‘ bij Lembongan. Zelfde staat van onderhoud.
Aan de overkant worden we geconfronteerd met diepe armoede. Oude, vieze woningen direct aan de straat, een vrouw die haar was ophangt aan de vieze straatkant. Een kind in smerige kleren in een deuropening.
De andere kant……
Dan,terug fietsend gaan we langs enorme files, de stad uit. Waarschijnlijk richting het meer voor verkoeling. We maken een rondje, manoeuvrerend door het veelal stilstaand verkeer
Doen ook nog een tweetal mooie moskeeën aan met prachtige mozaïeken.
Dan naar huis. Het is warm en daar is een zwembad.
De dag sluiten we af met een typisch Albanese internationale maaltijd, een 🍕.
De avond is zwoel en warm.
Dit is een impressie waarvan we alle drie zeggen : wat een dag en wat een sfeer.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen