Servië, Uzice

Het onweerde en regende vannacht. Maar in de ochtend is het droog en het gaat weer warm worden.
Ons plan is om de tocht verder te vervolgen maar een stop te maken bij Srebrenica.
De weg ernaartoe is smal en slecht, regelmatig zien we dat er gewerkt wordt aan een snelweg maar daar zijn wij te vroeg voor. 😉. Dus door de bergen, slechte wegen, veel vrachtwagens met materieel voor die nieuwe weg. Mede door de regen van afgelopen nacht is de weg vaak nat en modderig. Binnen een mum van tijd ziet de camper er uit of het een 4x4 is die door prairies rijdt.

Dan Srebrenica. De plek waar 7500-8000 moslim mannen en jongens zijn vermoord. We lopen door de loods die oorspronkelijk door Dutchbat gebruikt werd als reparatie en opslagplaats voor voertuigen en materieel. We zien foto reportages van die verschrikkelijke paar dagen. We zien filmmateriaal van hoe, onder dwang van een Servische soldaat, een Bosniër zijn vrienden en familie roept om zich bij hem te voegen en ‘veilig’ te zijn.
Duizenden moslims verstopten zich in de bossen toen de Serviërs de Drina oversteken. Vervolgens vluchten ze het terrein op van Dutchbat en de loodsen in.
En wij lopen daar rond en beleven het mee door de tentoonstelling.
Dan de overgave, door een ‘haag’ van Dutchbatters én Serviërs, mannen en jongens worden gescheiden van de vrouwen, kinderen en ouderen. Dan de genocide, de moord op hen.

Alle vermoorden zijn geïdentificeerd en liggen op de herdenking’s begraafplaats. Een eervolle plek met al die namen, en al die graf palen.
Het doet je wat en het neemt tijd om het achter je te laten.

Dan doorrijden, voor dit bezoek zijn we even Bosnië in gegaan en weer uit gereden. Met dus ook grensovergang en stempels.
Uiteindelijk nadat we 2 keer een bergpas hebben genomen van 800 meter komen we op de camper plek. Prachtige plek met mooi uitzicht op de heuvels en bergen.
Bij aankomst worden we hartelijk ontvangen door de eigenaar met een zelf gestookte perenbrandy.
We praten ook over de Srebrenica situatie. Een opmerking van hem blijft mij bij : Bosniërs hebben nu een hekel aan Serviërs én Nederlanders.

Met dit verslag hoop ik de oorlog in deze regio voortaan iets meer naar de achtergrond te schuiven want nu zijn er hier ook mooie en fijne dingen te beleven.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen

19 mei 2024Zasavica

21 mei 2024Zlatabor

Al 6 reacties bij dit reisverslag

Dat lijkt mij wel heel indrukwekkende beleving om daar rond te lopen! Hopelijk gaan jullie nu verder met genieten., van het mooie landschap.
Joke 2024-05-20 22:17:02

Een bijzondere ervaring met tal van emoties. Ook dat is vakantie!
Jaap Huisman 2024-05-21 00:20:44

Het is altijd heel emotioneel, maar zo'n groot onderdeel van de geschiedenis. Wat goed dat ze toch weer de kracht hebben gevonden om door te gaan en te genieten van het leven! Hoe was de perenbrandy?
Marianne 2024-05-21 04:35:17

Heftig om weer even zelf onderdeel van de geschiedenis te zijn, lijkt me. Indringend om alleen al die foto,s te zien. Maar goed dat er daar zoveel zichtbaar te herinneren is.
Bob 2024-05-21 09:40:03

Ach....wat een opnieuw verdrietige ervaring...zoals we nu ook dagelijks de verschrikkelijke oorlogsbeelden zien en het diepe onmenselijke geweld horen en voelen. Het schijnt nooit weg te gaan..in de buurt van jonge kinderen die levenslang in mind en heart gewond zullen blijven. Ik kan me voorstellen dat jullie enorm behoefte hebben aan schoonheid ...vrede om je heen...en ongerepte prachtige natuur en ongekwetste dorpjes en steden. Wens jlie fijne reis vandaag toe met warne glimlach voor de komende dagen
Eline 2024-05-21 10:17:16

Indrukwekkend die afschuwelijke beelden! Onbegrijpelijk dat zich dat blijft herhalen in bijna elke samenleving. Het zal nooit wennen. Kan me voorstellen dat je daar, ook na zoveel jaar, nog van los moet maken. Nú weer tijd voor andere vergezichten, geniet van het vervolg!
Joop 2024-05-21 21:57:07