Het was een warme nacht. De ochtend temperatuur begint al bij 24 gr en het is bewolkt.

Rond half 10 zijn we bij het centrum. De stoelen staan alweer in dezelfde volgorde als bij de eerste dag, de aankomst. De letters boven de ingang geven deze keer een ‘THANK YOU’. Ballonnen overal.
En veel stoelen zijn al bezet door hen die met het busje gebracht zijn. Ook een groep van de 24/7 is aanwezig , al of niet in een rolstoel.
Er is over en weer blijk van herkenning en weerzien. Er wordt een knuffel gegeven, een praatje gemaakt.

Het afscheid feest wordt opgeluisterd door de burgemeester van het dorp. Zoals gebruikelijk toespraken: de directrice vat de 2 weken samen, complimenteert en bedankt uitgebreid. De burgemeester spreekt van een waardevolle samenwerking tussen Nederland en Moldavië en dankt ons voor de inzet. Onze reisleider spreekt ook een woordje: samenvatten en accent op wat is gerealiseerd.

Dan delen we, door Nederlanders gebakken, wafels en pannenkoeken uit en frisdrank.
De senioren genieten. Er wordt gezongen in het Moldavisch en wij in het Nederlands.
Er wordt gedanst op de snelle, ritmische muziek van de Moldaviërs.

Spelletjes worden gespeeld, eenvoudig en iedereen doet mee. De senioren krijgen als aandenken een pakketje met handdoek en zeepjes. De sfeer is erg goed en makkelijk.
Wij krijgen allen een oorkonde en een gepersonifieerd servet met geborduurd dankjewel in Moldavisch.

Op een gegeven moment gaan de 24/7 mensen terug naar hun eigen ruimte en de dagopvang mensen worden naar huis gebracht met de bus of gaan lopend.

Het huis biedt de Nederlanders een vegetarische lunch aan samen met een kleine delegatie van het personeel.

Uiteindelijk gaan we rond 14.00 uur ‘huiswaarts’. Maar niet echt!

Lies is met nog 2 ex-zorgmensen gevraagd om met het personeel van de dagopvang te sparren over situaties waar zij tegenaan lopen. Een heel zinnige en interessante bijeenkomst waar open en eerlijk ervaringen worden uitgewisseld. Een unieke gelegenheid voor deze mensen om te horen hoe sommige zaken in Nederland gedaan worden en hoe je je opstelt als verzorgende.

Voor mij rest nog mijn gebruikelijke bezoek aan de lokale kapper. In het centrum, bij een pandje door een deur waarachter direct een trap omhoog gaat. Daar is de kappers zaak, 2 stoelen. Bij binnenkomst zien we dat een vrouw , zittend op een kruk, haar lippen laat kleuren. Later komt ze terug om een kitscherige haarspeld in haar opgestoken haar te laten steken.
We, 2 andere Nederlanders en ik, moeten even wachten. Er komt een man binnen die rond één oog laat ‘bijkleuren’.
Dan ben ik aan de beurt. De jonge kapper knipt als een creatief artiest.
Het is goed!!!!
Denk ik.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen