Deze ochtend gaan Lies en ik weer onze eigen weg. Afgelopen nacht was een warme nacht en vandaag wordt het 31 gr en geen zuchtje wind.
Met de camper rijd ik naar het parkeerterrein voor het gemeentehuis. Daar staan al mensen te wachten. Eerst bij het centrum wat eten opgehaald en toen met een medewerkster frisdrank en bananen gekocht. Voor de lunch!
Want met 4 campers en bezoekers van het dagcentrum gaan we een dagje uit. Een bezoek aan een orthodoxe kerk waar we worden rondgeleid door een jonge, goed Engels sprekende, non. Misschien rond 25 jaar oud. Vervolgens rijden we naar de St George Monastry. Een klooster waar we toevallig afgelopen zondag zelf geweest zijn.
De passagiers hebben een heerlijke dag. Ze genieten. De bezochte plaatsen liggen niet echt ver van Stracenie vandaan. Toch waren er veel passagiers die er nog nooit geweest waren. Er werden veel kruisjes geslagen en relikwieën gekust.
In de schaduw van een boom lunchen we. Er is ook, voor iedereen, een voorstellings rondje. Wat iedereen gedaan heeft en hoe oud de persoon is. Dat geeft interessante inzichten.
We zijn tijdig terug op de inmiddels warme binnenplaats van het transport bedrijf.
Lies begint de dag heel anders. Met nog 2 voormalige zorg medewerksters gaat ze mee met de home-care, de thuiszorg.
In totaal worden er 8 mensen bezocht. Er worden dekens en beddengoed meegenomen. Deze mensen krijgen één keer per week bezoek van de home-care. Dan wordt gekeken naar de medische en algemene situatie van de persoon. Als er een medisch vervolg nodig zou zijn of anderszins een verandering wordt dat rustig besproken. De bezochte mensen willen vaak geen verder onderzoek of verandering.
De bezochte huisjes zijn vaak in slechte staat, vergelijkbaar of zelfs slechter dan het eerste opknap huisje.
Het team van NL vrijwilligers en de professionals worden overal vriendelijk en met dankbaarheid ontvangen. Lies en de anderen worden weer eens geconfronteerd met de armoede van het land en van veel mensen. En wat goed dat er organisaties zijn als deze home-care die zoveel mensen enigszins in de gaten houden. Eten brengen voor de week en evt kleding en ‘s winters hout.
De vrijwilligers komen met indrukwekkende en emotionele ervaringen terug.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen