We wandelen naar de open ruimte naast het zwembad voor ontbijt. Ik neem een French toast en een fruit jus. De dames beiden een gebakken ei op toast en een vruchten salade. De ‘jongen’ brengt het ons en we zitten smakelijk te eten. Een French toast zijn 2 boterhammen die door ei zijn gehaald en aan beide zijden gebakken. Daar doe je op je bord dan een schaaltje honing op gieten.
We schrikken ons rot! Direct naast ons op tafel, nog geen 50 cm afstand zit een best wel grote aap die naar ons en het eten graait. Wij schreeuwen en later merk ik dat ik met het mes, waar ik mee aan het eten was, hem op afstand probeer te houden. De bediende komt aangerend met een lange bamboe stok en slaat richting aap. Een andere aap springt razendsnel achter ons langs en grijpt een paar stukken fruit van Marianne’ s bord.
Wow. Wat een ervaring.

Met Ketut, de chauffeur, rijden we van Ubud naar Sanur. Onze laatste overnachting voor we naar Australië vliegen. Onderweg zie je ook hier reclame voor Luwak koffie. Dit is heel oude koffie die in Azië is ontstaan. Al in andere landen voor het naar Indonesië kwam. Ook is het zeer dure koffie. Het proces is als volgt: de loewak is een civetkatachtig beest dat de bessen eet van de koffie plant. Die worden in de maag en darmen stelsel verwerkt en uitgepoept. Dan gereinigd en van bast ontdaan. Blijkbaar vindt men dit heerlijke koffie. Tijdens eerdere reizen hebben we het geprobeerd en waren er niet echt weg van.
Maar het ergste is dat deze beestjes in een te klein kooitje zitten en gedwongen gevoerd worden. Het wordt gezien als dierenmishandeling en terecht.

We komen aan in Sanur. Het hotel is ok, onze kamer ligt beetje in een hoekje. Ach, morgen gaan we weer weg.
De lunch nemen we bij een favoriete plek van Marianne, warung Djawa. We kiezen uit de vitrine uit een twintigtal gerechten die op de bodem van rijst worden gelegd. Heel lokaal en dat voor IDR 21.000 per portie incl een drankje. Dat is omgerekend € 1,50. De warung wordt door zo’ n 10 vrouwen en meisjes draaiende gehouden. Ze bereiden alles zelf. Ook leuk is dat wanneer het soepmannetje met zijn karretje langs komt veel van die dames, in hetzelfde groene t shirt, een schaaltje soep kopen.
Maar belangrijker het was zo smakelijk!!!

We hebben lekker door het drukke Sanur gefietst op zeer oude krakkemikkige fietsen die het hotel ons ter beschikking stelde! Nadat Marianne haar boodschappen gedaan heeft fietsen we langs het strand terug.

We zullen hier vast een mooie nacht maken.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen