We gaan normale tijd ontbijten. De man die het eten brengt naar ons tafeltje in de open ruimte bij het zwembad, blijft bij ons staan. Hij is de bewaker tegen de apen die anders bij ons het brood van het bord stelen. De man heeft als wapen een ‘ouderwetse’ katapult om steentjes te schieten. Gelukkig niet nodig. De apen blijven op afstand.

We huren een brommer bij het resort en rijden naar het museum. Het is druk en manoeuvrerend tussen de goot/stoep en een gestage stroom van auto’s en brommers bereiken we onze bestemming.

Op 10.000 m2 staan verscheidene originele Javaanse houten gebouwen die wel 120 jaar teruggaan en hier zijn herbouwd. De weldoener van dit masker en poppen museum is mr Hadi Sumyoto. Ben niets over hem te weten te komen anders dan dat hij de maskers en poppen privé verzamelde en van mening is dat in bijzonder de jeugd kennis zou moeten nemen van de cultuur en religie van Bali en Java. In 2006 heeft hij dit open museum opgezet en het wordt fantastisch onderhouden. Ziet er heel goed uit. Blijkbaar heeft hij ook iets met antieke auto’s waarvan er 2 hier staan opgesteld.

De collectie bestaat uit ongeveer 7000 maskers en poppen. Bij de meesten is een uitleg geschreven. Bijna alle maskers verwijzen naar een verhaal uit de Balinese en Javaanse religies. Hindoe kent met haar vele goden honderden verhalen die op ceremonies worden uitgebeeld en zo doorverteld.
De maskers zijn allemaal handwerk, ook de poppen. De poppen worden vanuit een poppenkast/wand getoond door de poppenkastspeler. Hij of zij steekt de houten of kartonnen poppen omhoog. En dmv het bewegen van stokjes beweegt hij armen, benen en hoofd. Met verdraaide stem vertelt hij het verhaal.
Dit zien we nu niet maar hebben het op eerdere reizen wel meegemaakt.

We zijn zomaar een paar uur zoet in dit bijzondere plekje. Op de terugweg vinden we een lokaal eethuisje voor lunch. Oh ja, het poppen museum timmert niet aan de weg, men wil het een educatief gebeuren doen zijn voor de lokale bevolking in bijzonder de kinderen. De enkele westerse toerist is toch welkom. Toegang is gratis!

Terug naar de bungalow, Marianne heeft nog een uurtje internet les en wij lummelen wat. Het weer en de drukte op de weg is best vermoeiend.

In de avond gaan we op de brommer naar een restaurant. ‘Mama Mia’. Ja, in Ubud kun je kiezen uit alle wereld keukens, en van iedere soort zijn er meerdere. Maar ook wel weer lekker iets anders dan Indonesisch te eten. Terwijl we eten barst de regen los, het straatbeeld is meteen anders. Een paar brommers nog, meeste mensen in plastic poncho’s. Het stortregent, pijpenstelen!!!
We doen heel rustig aan en wachten tot het droog is. Dan rijden we naar huis; met een motor helm op.

Een mooie dag.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen