Het ontbijt is op, we pakken de koffers weer in. Vandaag gaan we naar Kintamani.
Ketut, de vaste chauffeur, komt iets over tienen aan.
Het past weer allemaal in de auto,😉😉
Het wordt een rit van zo’n 3.5 uur. Door bergachtig gebied. De smalle bergweggetjes kronkelen voor ons uit met enorm steile haarspeldbochten naar boven en beneden. Al snel zitten we boven de 1000 meter. Ketut rijdt beheerst en geduldig. Vele relatief kleine vrachtwagens met keien en zand rijden voor ons of komen ons tegemoet. Als er één geparkeerd staat zorgt dat voor een behoorlijke file. Ook rijden die vrachtwagens vaak met 4 of 5 achterelkaar, en heeeeel langzaam door de zware lading.

De omgeving is weer jungle. Palmbomen en veel bamboe bomen. Regelmatig rijden we door een dorpje, eigenlijk een gehucht. Daar zijn dan kleine winkeltjes die zo’n beetje het zelfde verkopen op gebied van eten, veel snoep achtige dingen. Maar ook auto of brommer reparatie bedrijven.
Buiten de dorpjes treffen we houtzagerijen, steen bewerking en houtbewerking’s bedrijven aan. Allemaal heel handmatige met wat machines die door dieselmotoren worden aangedreven.

We stoppen bij de Pura Besakhi tempel. De moeder tempel van het hindoeïsme. De tempel is op 1000 m hoogte en bestrijkt 4 km2 waarop 18 verschillende tempels zijn gezet. De eerste tempel werd rond 1200 gebouwd en er is steeds uitgebreid. Ook wordt er regelmatig gerestaureerd. De entree, voor buitenlanders, is 60.000 Rps wat ongeveer € 4,- is. Daar zit een sarong en een gids inbegrepen. Onze gids is alleen voor ons drieën. We lopen de hele tempel op, 86 treden. Zien halverwege een foto galerij van een ceremonie waar duizenden mensen over drie dagen gespreid de tempel beklimmen met offerandes, die bestaan uit kippen, wild zwijn, fruit, zelfs een grote schildpad.
Altijd blijven offerandes 1 dag liggen. Dan worden ze weggehaald en de plek schoongemaakt.
Aan het begin wandelen we door over een pad met aan weerszijden de toeristische tentjes met vrouwen die je opdringerig van alles willen verkopen. De pakketjes offerandes worden ons in de hand gedrukt en het is nog lastig om er van af te komen.
De moedertempel is wel de meest vooraanstaande tempel binnen de religie. Bij terugkomst krijgen we van Ketut een samenvattende uitleg van het Hindoeïsme. Het gaat allemaal om de karma. Je opgebouwde karma, goed doen, bepaalt bij overlijden of je in de geest bent of naar God gaat. Ben je in de geest dan wordt je gereïncarneerd als mens. Het eerste huilen van een baby is een teken van ‘tegenstand’, maar wanneer de baby met liefde wordt ontvangen heeft hij er vrede mee.
Veel mensen stellen materie boven goed doen. De hindoe probeert eerst te denken (doe ik hier goed) en dan pas te doen.
Jullie begrijpen dat dit een zeer beknopte samenvatting is.
Mooi dat Rotary Denpasar bij de tempel heeft gezorgd voor handen was gelegenheden. Lijkt toch nog een herkenning voor mij. Na afloop bedelde de gids voor een fooi. En vindt de gegeven fooi onvoldoende. Als hij 6 keer dat bedrag zou krijgen zat hij al boven het minimum loon!(Was dus niet erg bezig met zijn karma!). Marianne haar ervaring komt dan: neem het, en zo niet, krijg je niets; heb je helemaal niets. Het werkt.

Nazitten met Ketut waar hij het Hindoe verhaal vertelt. Dan nog even naar de wc voor we verder gaan. Maar daar wordt je geconfronteerd met 3e wereldland: zo smerig en vies; gat in de grond (ok), geen papier maar waterbak met schepje. Alles te vies om aan te pakken. Maar genoeg daarover. Het laat wel een indruk achter dat lokalen dit normaal vinden en het thuis dus ook zo is.

We rijden verder de bergen in, bijna tot 1400 m. Zelfde soort weggetjes. Buiten het dorp lijdt Google Maps ons naar de bungalows. Echt steil omhoog over een karrespoor achtige weg vol met gaten, dan nog een keer Het lijkt niet gemaakt voor auto’s. We komen bij de bungalows (5 in totaal) en zijn de enige gasten. We zitten op ongeveer 1050 meter en een vestje en lange broek wordt nodig. Maar wat een uitzicht!!!!
Het Lake Batur en de Mount Batur zijn ons uitzicht. Heel mooi.

We hebben vannacht misschien wel een dekentje nodig. 😀😀😀😀😀

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen