De nacht is wat onrustig. Ik heb de Bali belly ofwel reizigersziekte. Door een bacterie is mijn darmenstelsel ontregeld. Netjes en zacht uitgedrukt.
Het is droog en Lies en Marianne gaan een wandeling maken door het dorp en de rijstvelden. Dat wordt uiteindelijk 3 uur!
Het dorp, geheel in de ban van de ceremonie , is versierd en iedereen is in ceremoniële kleding. Vanaf de vroege uurtjes wordt vanuit de tempel met luidspreker de boodschap het dorp ingestuurd. Een mannenstem zegt een paar zinnen, een vrouwenstem antwoord zingend. In het Sanskriet.
De wandeling gaat over de dijkjes en betonnen randen van het irrigatie systeem. Verbluffend hoe men hier veldje bij veldje al of niet van water voorziet. Rijst is te zien in verschillende stadia van groei.
Prachtige bloemen zijn er onderweg te zien.
Lies en Marianne zijn nog geen kwartier terug of de regen barst los. Dit gaat in alle hevigheid door tot donker. Zij hebben de wandeling mooi droog kunnen maken.
Dus de middag brengen we verder door op de veranda, boekje lezend en kletsen.
Nog even de ceremonie van de volle maan. Families gaan naar de tempel met manden vol offerandes, na offering nemen ze de eetbare zaken weer mee terug. En terecht want armoede is groot.
De mannen hebben hard gewerkt om de grote versierselen in elkaar te zetten. Naar verluidt blijven ze ook slapen in de gemeenschaps ruimte tegenover de tempel. Ook krijgen ze een maaltijd. Op een foto staan de porties uitgestald , 1 portie voor 4 personen.
De eethuisjes zijn gesloten. Met Marianne mee gelopen naar het dorp om te zien of er nog wat te eten was. Één eethuisje heeft het licht aan. Maar toch zijn ze gesloten. Marianne praat joviaal met de mama die even met de papa checkt. En ze maken voor deze keer nog iets klaar!! Lief hoor.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen