Lembongan valt bestuurlijk onder Bali. Al eerder noemde ik de oppervlakte : 8 km2 of wel 800 ha. Dat laat zich vergelijken met bv Oegstgeest, 783 ha. Met 25000 inwoners. Lembongan heeft 5000 permanente inwoners.
Vervoer is belangrijk!! De wegen zijn smal, 2 pick-up trucks passeren elkaar net met uitwijken. Wij hebben de brommer van Jürgen en Marianne want wij zijn zwaarder dus hebben een sterkere motor nodig. De brommer is hét vervoermiddel hier. Ook de regels van Bali gelden hier: helm op voor alle passagiers, nummerbord, max.snelheid ed.
Maar er wordt niet gehandhaafd. Dus met een helm zie je een paar toeristen, uitzonderingen. Wij rijden lekker op ons brommertje, als vroeger. Hoewel ……Lies houdt mij anders vast dan toen. 😍😍 en rijdt ook wel een beetje mee. Maar we doen het prima. Er is een best wel steile heuvel die we vaak op en af gaan. En dat gaat prima.
Op de brommer zie je mensen met een erg klein kind in de linkerhand rijden, gas geven en remmen is rechts. Je ziet families, 3 of 4 , op de brommer. De hond voorop tussen de benen, of zoals bij Marianne en Jürgen zit Mambo tussenin.
Er lijkt geen minimum leeftijd te zijn. Je ziet kinderen van , schat 8 jaar, lekker de brommer gebruiken. Bij scholen staan net zoveel brommers als fietsen bij ons.
Water vaten, benzine vaten, hout, takken, noem het en het wordt op de brommer vervoert.
Het meest bijzondere was wel dat een man achterop zat met 2 geldcassettes, die natuurlijk per boot aangekomen zijn. De ATM of pinautomaat geeft alleen briefjes van Rp 100.000. Dus het maximale pinnen geeft je 25 briefjes.
Licht doet het soms niet, niet handig op een weg zonder lantaarnpaal. En er is zeker geen technische check. Kijk de foto’s voor de bijzondere brommers die wij vandaag tegen komen.
De pick-up is voor vervoer passagiers van en naar de boot, bagage vervoer én allerlei soorten vracht. Er zijn géén personen auto’s, geen vrachtwagens.
Sinds kort worden er fietsen verhuurd aan de toeristen. Je ziet er soms een paar rijden.

Wij rijden naar Mushroom Bay, een dorpje aan de andere kant van het eiland. De koffie bar die wij in 2016 daar aandeden en toen net begon, bestaat nog en heeft nog steeds prima koffie.

Vandaag is het een bijzondere vererings ceremonie die 1 keer in de 6 maanden plaats vindt. Weet nog niet de verdere achtergrond maar alle huistempels en tempels zijn gedecoreerd. Offerandes zijn hoog opgestapeld , vrouwen en mannen dragen vaak ceremonie kleding. Een feestelijk gezicht.

De zielige man die vaak aan de overkant van onze poort zit treffen we ergens aan waar hij uit een bakje eet. Op de begroeting van ‘how are you’ antwoord hij altijd: I’m fine but the world is full of shit ‘.

Vanavond wordt het huis gebruikt voor een samenzijn met maaltijd met vrienden van Marianne en Jürgen. We zullen met 8 zijn, Indonesisch eten en Duitse Spätzle en Sauerkraut. (Jürgen is Duits).
Gezellig.

Het is intussen de volgende dag. Ja, de maaltijd was heerlijk en het was een gezellige boel. Alle eten was zelfgemaakt. Ipv rijst was er de, door Jürgen gemaakte Spätzle en sauerkraut. Heel lekker.
Er was kip gestoomd in bananenblad. Voor Lies een apart gerecht van groente en een eitje. En Apfelstrudel met zelfgemaakte slagroom toe. Zelf hebben we huisgemaakte donuts gekocht en bijgedragen.

We hebben er heel goed op geslapen.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen