Eerst even wat rechtzetten. Gisteren waren er 2 foto’s van een trouwerij in Pamplona en ik heb niets benoemd. Dus nu.
Het bruidspaar komt uit de kerk, familie en vrienden staan buiten in spanning te wachten. Dan is het moment aangebroken. Het bruidspaar houdt in de deuropening stil en een jonge dame en een jonge man in een rood-witte klederdracht beginnen een dans voor het bruidspaar. Na een paar prachtige sprongen en buigingen is de dans volbracht. Met een grote knal spuiten confetti kanonnen grote hoeveelheden confetti over het bruidspaar heen. Luid applaus van alle aanwezigen.
Een groepje gasten liep naar een pleintje verderop om ‘geweerschoten’ af te vuren. Dit gaat in de vorm van vuurwerk dat hoog in de lucht een enorme knal geeft.
De vuurpijl wordt in een houder gestoken welke door iemand wordt vastgehouden. Een ander steekt de lont aan en de pijl zoeft weg, de lucht in. Met een enorme knal. Alom lachen en plezier. Het gaat zo een keer of 4.
Dan, een jonge dame wil het ook een keer doen. Het hele tafereel wordt voorbereid. Maar om één of andere reden schiet de pijl niet weg. En komt in de hand van de dame tot ontploffing. Een enorme knal, heel dichtbij. Wij stonden er niet ver vandaan en merkten het aan de trommel vliezen.
De dame is ok, voor nu. Er wordt meteen gestopt.

Onze camperplaats is in Sos del Rey Catholica. We hebben een rustige nacht gehad. Terwijl het in de verte, boven de Pyreneeën bliksemt. Ook was er in dat vriendelijke dorp een meerdaags dorps feest. En vannacht was er in dat kader een DJ die om 00.30 - 05.30 de boel bezig hield. Wij hebben er niet van gehoord maar zijn wel verbaasd dat zo’n dorp op dat uur een feestje bouwt. De man die ons vanmorgen de café gaf kon er niets van zeggen, hij heeft geslapen.
Goede ervaringen houden we aan dit liefelijk dorp met zijn heerlijk ruikende bloemen struiken en sfeervolle straatjes.

Via binnendoor weggetjes die zo smal zijn dat er geen middenstreep is aangebracht rijden we naar Jaca. Het is een weg oostwaarts en we hebben bewust niet de snelweg genomen om meer van het landschap mee te krijgen. Af en toe duikt er een klein bruin/grijs dorpje op. Het begint vaak met dat je in de verte, meestal op een heuvel, een toren met kantelen ziet. Zo’n toren, als een overblijfsel van een burcht vaak uit de 15e eeuw samen met een kerk vormen het hart van de kleine dorpjes.
In de verte, in het noorden, zien we de Pyreneeën met toppen van sneeuw. Bij ons is het 26 gr.
Er zijn veel graanvelden in dit gebied en het zet ons aan het denken hoe de westerse wereld Afrika zou kunnen helpen met graan dat daar niet meer naar toe gaat omdat Oekraïne het niet kan uitvoeren.

De bergen zijn van een leisteen achtige soort. Met aan de onderkant uitlopers van grijs grint. Weer heel anders. Maar waar de boer heeft geploegd is de aarde toch weer rood van kleur.

We komen bij een dorpje dat grotendeels in verval is. Het was door de moslims rond 700 na chr ontstaan, zij zijn verdreven door de katholieken. En toen er een groot stuwmeer werd aangelegd moesten ook zij weg. In de 60er jaren hebben aanhangers van Franco de boel leeg geplunderd. Een groep idealisten probeert er weer wat van te maken. Bv door deels te renoveren en onderdak te bieden aan Camino de Santiago gangers. Ook is er een bar , een informatie punt.

We komen aan op de camperplaats van Jaca, de eerst aanbevolen plek. Vol. Men staat naast elkaar op een parkeerplaats waar ook bussen staan. Wij rijden door. Er is eigenlijk geen camping in de buurt dus we zijn aangewezen op een camperplaats. Die vinden we aan de rand van een bos, bij een beek op een parkeerplaats van een voetbalterrein. En schaduw.

Het dorp Jaca waar we doorheen lopen is stil en ‘doods’. Misschien omdat het (pinkster) zondag is. Het valt tegen. Ook restaurants sluiten voor de dag om 16.00 uur.
Wij gaan naar de camper met een onderweg opgehaalde ‘take-away’.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen