We gaan weer op pad en oostwaarts. Naar Vila Real de St Antonio. Een gezellig plaatsje met leuke straatjes. Ook een lekker sfeertje. In de Mercado Municipal wat boodschappen gedaan bij de vrouwen die iets anders verkopen dan vis. In deze overdekte hal is het grootste gedeelte bestemd voor de verse vis. En dat ruik je! Het bezoek aan dit plaatsje is belangrijk omdat wij hier voor het laatst op deze reis in Portugal de Atlantische oceaan zien. Vanaf hier gaan wij naar het noorden.
En….ik ben hier naar de kapper geweest!!! Een oude baas heeft het prima verzorgd voor minder dan de helft van wat ik in NL betaal. Het is mijn gewoonte/afwijking om in wat andere landen/culturen naar de kapper te gaan.
Dus naar het noorden. Via Mertola naar Serpa. Beiden zijn stadjes van duizenden jaren oud. De moren zijn hier geweest net als de moslims en christenen. Er is nog steeds een grote moslim gemeenschap hier. Zij houden ook jaarlijkse festivals en kondigen zelfs die van 2023 al aan.
Het landschap is veelal droog en bedekt met gras velden. Je kan heel ver kijken en het is heuvelachtig. Mede door die geel-gouden kleur van de uitgestrektheid met hier en daar een boom waan je je in Afrika. We zeggen dat vaak tegen elkaar. De kleine dorpjes lijken erg midden-oostelijk met de kleine witte huizen en blauwe en gele randen.
Heel veel rijen arbeiders woningen aaneen tot een sliert van soms wel 10 woninkjes. Beneden een kamer, slaapkamer en keuken. Dan direct het schuine dak. Allemaal klein. Maar bewoonbaar vaak door oudere mensen, man of vrouw of samen. Je ziet ze ook wel voor hun huisje zitten.
Nadat we door ‘bossen’ van olijfbomen komen rijden we Serpa binnen. Op de Campisimo Municipal vinden we een half schaduw plek. Het is 16.30 uur en 34 gr.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen