Het is een gegeven dat wanneer je op een camperplaats staat, je meestal vroeg wakker wordt door allerlei geluiden. Vanmorgen was dat van een vrachtwagen, om 06.00 uur, die aan het rangeren was op een aanpalend perceel. Dat kan je niet inschatten de avond ervoor.
We pakken de camper en rijden naar een parkeerplaats net buiten de stenen wallen van Evora om de kathedraal te bezoeken. Onderweg komen we restanten tegen van Romeinse gebouwen en het aquaduct. De kathedraal is groot, met een mooie kloostertuin. Vanaf het dak mooie uitzichten.
De St Francesco kerk die wij gisteren bezochten heeft behalve de kapel van beenderen nog een bijzonderheid. In de tijd dat deze kerk werd gebouwd was het gebruik van de blauwe Portugese tegeltjes met afbeeldingen, azulejos, nog niet in normaal. Dus betrok men ze vanuit Holland, waarschijnlijk de Delftse blauwe tegeltjes.

Evora laten we achter ons en gaan dwars door het gebied Alentejo. De huizen zijn wit gekalkt en in alentejano stijl voorzien van blauw of geel rond de ramen en deuren.

We rijden over de N236 ri het westen. De N wegen met 1 cijfer zijn redelijk goed maar hoe meer cijfers hoe smaller en ‘beroerder’ de weg wordt. Het kost dus tijd. Maar het uitzicht is fenomenaal. Hier groeit het graan én wordt hier en daar al geoogst. Ook de grasvelden met de vele kleuren staan er fantastisch bij. Het gras wordt ook hier en daar al gemaaid en binnengehaald via die rollen. Het is warm, 31 gr, en het landschap is uitgestrekt, de velden geel van pas gemaaid gras of koren. Een verdwaalde boom in de velden, soms kuddes koeien of geiten die daar lopen zonder omheining. En stil!!! Weer denken wij aan de herinneringen van onze reis door zuidelijk Afrika.
We draaien de N 339 op en zien een groene vlag. De camping eigenaar meldde dat we daar moeten afslaan. We draaien een zandpad op met een ondergrond van stenen, rijden als over een wasbord. Ook dat is Afrikaans. Stofwolken achter ons aan. Na enige tijd komen we op de boerderij waar 5 camperstaanplaatsen zijn. Een melkveehouderij met 300 koeien, veel kalfjes en een Nederlands gezin als boerengezin. Er staat nog een camper en we staan echt op het erf, waardoor je mee maakt wat er gebeurt. Koeien die van ver komen om via de melkmachine gemolken te worden. Baby kalfjes die verzorgd worden.
Het is apart en wordt vast stil vannacht. De was kan worden gedaan bij de boerin. Het is een mooie nieuwe ervaring.

Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen