In de ochtend gaan we in het kleine supermarktje een paar boodschappen doen.
De paraplu gaat mee! Er is regen en zon voorspeld. De fietsen worden uit de garage van de camper gehaald. Even over 12 gaan we op stap als de zon doorbreekt.
Er was eens een tijd dat de stoomtrein rijdt van Arco de Baüle naar Amarante. Goederen en passagiers worden zo verplaatst. Op de of gehele route zijn 8 stationnetjes, soms gewoon een overdekte halteplaats, soms een echt stationnetje. Sedert een aantal jaren, toen de stoomtrein al heel lang niet meer operationeel was, is met hulp van 🇪🇺, Europese Unie, het rails systeem vervangen door beton platen. En heeft het de functie van fietspad, voornamelijk voor toeristen.
Omdat het treintje niet heel steile hellingen op en af kon, is het een ideaal fietspad. Het spoor is vaak uitgehouwen in de rotsen en overbrugt valleien met bruggen van steen.
We gaan door de vele wijnvelden al dan niet opgevrolijkt door gele lupinen of gele margrieten.
Alles bloeit hier. De sinaasappel bomen dragen heel veel fruit, de grond eronder is bezaaid met sinaasappels. Men schijnt ze niet te rapen.
We genieten van de vergezichten, ook al krijgen we af en toe een ‘voorjaarsbuitje’. We fietsen tot halverwege het parcours en nemen bij een lokale koffiezaak een koffie. Een redelijk kaal lokaal met granieten vloer, met houten stoelen die krassen over de vloer wanneer je ze verplaatst. Natuurlijk staat er een tv aan.
Buiten loopt een jonge vrouw de straat aan te vegen en de prullenbakken te legen. Dat gebeurt hier nog niet met veegmachines!!!
Het station waar wij keren is in Celorico de Basto; alle stations zijn mooi gerestaureerd met taferelen op tegeltjes.
Bij de vele ‘spoorwegovergangen’ staan vaak nog de waarschuwing’s borden en een roestig Andreas kruis.
Terug op de camping zetten we de stoelen in de zon. Vanavond eten we bij Geert, de camping eigenaar, een vis potje.
Dat was een lekker vis potje. Goed klaar gemaakt en een mooi pannetje.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen