Wij rijden naar het eiland Ile de Ré. Ben daar langgeleden eens geweest met een zeilschip. Maar het is moeilijk om die herinnering van zo’n 30 jaar geleden te herkennen.
Het eiland, schat ongeveer zo groot als Texel, heeft een paar plaatsen. St Martin is de grootste. Verbinding met de wal is sinds1988 een 3 km lange brug.
Dat zorgt ervoor dat het eiland gevoel bij mij niet zo aanwezig is. Moet er niet aan denken dat je met een brug naar Texel gaat.......
Ile de Ré is een mooi eiland met dorpjes die bestaan uit wittte huisjes van één verdieping. Mooi en karakteristiek. De haventjes zijn gezellig en getijde havens.
In st Martin is een kerk die, wanneer je daar binnen bent en tussen de banken staat, beelden oproept van vissers van het eiland. Lang geleden. Denk aan een kerk vol met mensen, allemaal te maken met de visserij. En in de banken! Die staan er allemaal nog! Wat een sfeer. We steken een kaars aan voor ieder die ons de laatste tijd heeft verlaten en voor hen die het nu zo moeilijk hebben. We bidden voor vertrouwen en hoop.
Nu bestaat een groot deel van het eiland uit wijngaarden en Ile de Ré heeft zijn eigen wijn. De wijnoogst wordt machinaal gedaan, bijzonder. Jammer dat we de machine niet aan het werk hebben gezien.
Ook zien we velden met een soort mais maar zonder mais kolf. Wel een mooie bloem. Wat is het dan?
We gaan een bakkie doen en worden verrast door een compleet koffie avontuur. Heerlijk en mooi.
Overnachten doen we op een camper staanplaats. ’s Middags nog veel lege plekken, maar in de avond staan er 19 campers op een plaats voor 17 plekken. Zo gaat dat.
Zondagmiddag rijden we weer over de brug naar de wal. Daarvoor hebben we nog een fietstocht gemaakt over het eiland, harde wind en koud. Toch mooi en lekker.
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen