We verlaten de stille camping waar we met een andere camper alleen stonden en gaan onderweg naar Letland. De graanvelden worden steeds vaker afgewisseld met bossen. Een rustige rit over mooie wegen. Ook hier veel Europa borden langs de weg die aangeven dat de EU bijdraagt aan de kosten van bv wegen aanleg.
We wandelen door oud en nieuw Jelgave. Oud dat de Sovjet tijd weergeeft. Nieuw bv een winkelcentrum. Bij grote steden zijn ook hier enorme winkelcentra waar je alles kunt kopen. Het is 34 gr dus we lopen een kerk in waar even later een trouwdienst begint. De papa loopt met zijn dochter door het middenpad en geeft haar aan de bruidegom. (Zou ik dat ook nog eens mogen doen?😉).
Rustig rijden we naar de camping waar we als eerste aankomen. Later nog 2 campers en 2 tenten. Maar op een terrein waar er wel 50 kunnen staan. Dus weer stil.
Prima voorzieningen. De eigenaar is loonwerker en heeft het nu druk met oogsten van graan. Zijn vrouw ‘doet’ de camping. Zij vertelt dat voor de vrijheid men niet meer dan 2 koeien mocht hebben. Je bedrijf moest klein blijven. De Sovjets hadden de Kolchoz, collectieve boerderijen waar veel mensen werkten.
Na de vrijheid samen vallend met de val van de muur kwam er ruimte en kansen voor ondernemende mensen. De collectieve boerderijen zijn allemaal gesloten omdat het niet kon concurreren met de westerse veeteelt. En zo ook veel andere industrieën.
Men vertelt dat er honderden veewagens naar het westen reden waar het vee werd opgenomen.
Het blijft bijzonder om deze verhalen te horen. En dat is pas 30 jaar geleden!!!
Morgen een rustige rijdag langs de kust naar het noorden. De temperatuur gaat naar beneden.
Wordt vervolgd. En bedankt voor jullie reacties!!
Geschreven door Jacques-en-Lies.reisverhalen