Goed nadenken bij het inpakken vanmorgen is belangrijk. Wat moet in de auto - want dat zijn we drie weken kwijt - wat kunnen we geen drie weken missen en moet in de handbagage mee in het vliegtuig. Wat hebben we nog nodig de laatste 2 dagen en past dat dan nog in de handbagage tassen? Als we klaar zijn met inpakken het huis wat schoonmaken en alles weer netjes terugzetten zoals het stond. Om half twaalf zijn we klaar en vertrekken we. Als we langs de ijssalon rijden besluiten we nog één laatste keer een heerlijk ijsje te gaan halen. Als we binnenkomen is er nog maar een serveerster in de salon bezig. Ze zegt verontschuldigend: we gaan pas open om 12 uur. O, wat jammer, zeggen wij. We wilden voor we vertrekken uit IJsland zo graag nog een laatste keer een ijsje. We hoeven alleen maar een gewoon hoorntje. Nou vooruit, glimlacht ze. Dus zitten we even later te smikkelen. De creamy softice is hier echt zo lekker, dat hebben we zo niet in Nederland.

Bij het benzinestation maakt Jan de auto schoon, en dan rijden we richting Reykjavik. Het is mooi weer dus we kunnen nog voor een laatste keer genieten van de prachtige groene bergen. Bij Reykjavik picknicken we bij het Raudavatn. De verleiding om een middagdutje te doen is groot, maar we moeten nog wel de auto inleveren, dus we gaan weer door. Maar het inleveren gaat heel vlot, eerst op kantoor het benodigde formulier halen, en dan het formulier, de sleutel en de auto inleveren bij het Bilaport, het kleine kantoortje bij de haven.

We moeten een klein eindje lopen naar de bushalte, waar we na 5 minuten wachten in bus 17 stappen, die naar de busterminal Hlemmir rijdt. Jan vraagt een "exchange ticket" waar we mee over kunnen stappen, maar de chauffeur begrijpt niet wat we bedoelen en spreekt geen engels. We moeten 550 kronen betalen en krijgen geen ticket, dus kunnen ook niet met hetzelfde ticket overstappen, wat we wel verwacht hadden. Nu moeten we in de volgende bus weer een nieuw ticket kopen. In Hlemmir staat bus 1 al klaar, maar ik moet echt eerst naar het toilet, dus die missen we. Na een kwartiertje gaat de volgende al weer. De rit kost 880 kronen, maar de chauffeur heeft geen wisselgeld, dus moeten we 1000 betalen. Tja, volgende keer zorgen dat we het gepast hebben. Dus dat was wel heel wat duurder dan we verwacht hadden. Jan dacht in totaal 880 kronen te moeten betalen, het is nu 1550 geworden, bijna het dubbele dus. Tja. We komen in ieder geval waar we wezen moeten. En onderweg kunnen we nog even onze uitspraak oefenen. Want de volgende halte staat steeds aangegeven op een bordje achter de chauffeur en het wordt voorgelezen op een bandje. Zo komen we er - nu pas - achter dat als er 2 letters ll achter elkaar staan, het wordt uitgesproken als tl. Dus Hjallabraut wordt Hjatlabraut en Hellisgerdi wordt Hetlisgerdi. Als we net uitgestapt zijn in Hafnarfjordur ziet Jan de 55 wegrijden, die moeten we hebben morgen. Hij tikt op de deur en vraagt hoe duur de rit is naar het Kevlavik vliegveld. Dan kunnen we morgen zorgen dat we het gepast hebben, zodat we niet weer teveel moeten betalen.

We gaan naar ons geboekte guesthouse. Het stelt niet zo veel voor, 5 kamers, een keuken die kleiner is dan onze keuken thuis, geen zitkamer, 1 douche met toilet, en 1 toilet, die je dus met 10 mensen samen moet gebruiken..... En daar betaal je dan 11200 kronen, dat is omgerekend bijna 90 euro. Eigenlijk schandalig. Als ik in een hotel kom zoek ik altijd eerst waar de nooduitgang is, je weet het maar nooit. Maar hier hoef ik niet bang te zijn dat ik de nooduitgang niet kan vinden, die is door onze kamer, via een trapje uit het raam.

We drinken eerst thee en gaan dan nog wat wandelen in het stadje. Hafnarfjordur is duidelijk op en tussen de lava in gebouwd. Zo zie je twee huizen met daartussenin een groot brok lava, daar kon dus geen huis gebouwd worden. Het is een mengeling van oud en nieuw. Kleine oude golfplaten huisjes, netjes in de verf, gebouwd tussen 1880 en 1950. En dan de nieuwe wijk met lage flatgebouwen. De haven, een parkje, een paar kerken, een vikingrestaurant wat er wel grappig uitziet. Even binnen kijken: nou nee, daar zou ik niet willen eten: de serveersters lopen in wollen viking achtige jurken, er is een valszingende IJslandse troubadour, de meubels zien er wat viking-achtig uit, en het ruikt naar vissoep. We wandelen gauw verder. We kijken bij de bushalte hoe laat bus 55 - die naar Keflavik airport gaat - morgen vertrekt en dan zijn we ook wel weer uitgewandeld.

We gaan terug naar het guesthouse, in het keukentje van het guesthouse maken we wat eten klaar, doen nog een puzzeltje, babbelen wat met andere gasten. Een IJslandse vader en zoon, die morgen meedoen met de marathon in Reykjavik. Ze komen uit Stykkisholmur, we vertellen dat wij daar geweest zijn en de Helgafell beklommen hebben. Hij vertelt dat het land waar de heuvel op ligt van zijn oma is. Ik vertel hem dat we daar na 6 uur omhoog geklommen zijn, terwijl het eigenlijk om 6 uur dicht ging. Maar we waren er gewoon pas 's avonds en het was nog licht genoeg. O, zegt hij, dat is niet erg. Dat zijn oma toegangsgeld vraagt is een protestgebaar naar de overheid. Ze had namelijk subsidie gevraagd om het pad naar boven op te kunnen knappen omdat het niet meer veilig was. Maar ze heeft geen geld gekregen. Dus heeft ze het nu zelf betaald en daarom vraagt ze een klein bedrag aan de toeristen. Ik meen me te herinneren dat het inderdaad maar 400 kronen was of zoiets. Ik vertel hem dat ik al meer verhalen gehoord heb van de lokale bevolking over bezienswaardigheden die op het land van een lokale boer liggen die dan geen vergoeding van de overheid krijgt om voorzieningen te maken voor het massale aantal toeristen dat komt, zoals een parkeerplaats of een toilet. En die dan maar gedwongen zijn om de toeristen zelf te laten betalen voor iets wat eigenlijk gratis zou moeten zijn omdat het gewoon mooie natuur is die voor iedereen toegankelijk hoort te zijn. Maar hij realiseert zich ook wel dat het voor toeristen zo een dure toestand wordt. Terwijl het in feite de verantwoording van de overheid is om de infra structuur op orde te houden. Tja, het is een probleem in veel landen waar het toerisme ineens een hoge vlucht neemt. Na een gezellig babbel avondje gaan we vroeg naar bed. Morgen naar huis!

Geschreven door Iceland