Deze dag heeft grote tegenstrijdigheden in zich. We beginnen met een lunchconcert in de Hallgrimmskirkja. Een trio bestaande uit organist Hördur Askelsson, celliste Inga Rós en bariton Andreas Schmidt. Ze brengen een gevarieerd programma waarbij ze alle drie op hun beurt het beste tot hun recht komen. En het orgel moet natuurlijk ook de eer krijgen die het toekomt. Met meer dan 5000 pijpen kan de organist er alles uit halen wat er in zit, van hoge fluittonen tot warme lage tonen.

Daarna iets totaal anders: het "Islenska Redasafn" oftewel het IJslandse penismuseum. Het is best wel duur voor een klein museumpje, maar sommige dingen wil je toch gewoon doen. Er lopen wat giechelende jongedames naast ons, die vinden het maar gek, maar ik kan de humor van het museum wel waarderen, zoals de 2 euro munt waar je in Noorwegen een penis kunt herkennen, en als je die dan een beetje verandert....? Leuk grapje. En de cartoons van beroemde personen met Bill Gates met twee zaken geld als ballen en Thomas Edison met 2 gloeilampjes. Daarnaast is het eigenlijk nog wel interessant ook. Zoals altijd in een museum leren we er toch nog wat. Zoals dat ze vroeger stierenpenissen gebruikten - na ze eerst gedroogd te hebben - als rijzweep. En dat walvispenissen helemaal in het lijf verborgen liggen en er alleen uitkomen als het nodig is, en ze daarna met behulp van een terugtrekspier weer naar binnen gaan. Daarom kun je dus zo slecht zien of een walvis een mannetje of een vrouwtje is.....

Jan had een leuk restaurantje uitgezocht, het Omnom chocolate house, tenminste hij dacht dat het een restaurantje was maar het blijkt een chocolade winkeltje te zijn waar ze zelf chocola maken. De verkoopster laat ons door de ramen kijken naar de ruimte achterin de winkel, en ze vertelt over het proces: met deze machine kraken we de cacaobonen, daar worden de schillen er uitgezogen, daar worden de cacaobits verder vermalen en daar voegen we suiker en boter toe. Ze vertelt dat ze werken met bonen uit Zuid Amerika. Leuk om dat alles zo te zien, ze laat ons ook nog wat proeven, maar als we dan chocola willen kopen blijkt een simpele reep van 100 gram 990 kronen te kosten. Dat is met toch te gortig hoor, dan kan het nog zo' n goede chocola zijn, ik pas even. We verontschuldigen ons bij de verkoopster, ze begrijpt het wel. Tja, de koers van de IJslandse kroon is niet zo gunstig voor toeristen, zegt ze schouderophalend.

Dus eten we toch maar onze meegenomen lunch op, we zoeken een leuk plekje met uitzicht op de haven en kunnen al etend kijken naar de schepen die in en uit varen. Zo is er een hele tijd niks en dan ineens 4 bootjes tegelijk. We rijden nog even verder langs de haven, zien een grote vissersboot liggen bij een reparatiebedrijf. Hij zal wel iets stuk hebben, want meestal liggen dat soort boten niet in een haven te liggen, die zijn bijna volcontinu in bedrijf. Boven op het dek staat een installatie met pijpen en slurfen. Geen idee waar dat allemaal voor is. Toch eens een keer naar "how does it work" kijken op national geographic om te zien hoe zo' n moderne vissersboot werkt. Hoe het werkt weten we dus niet, wel hoe het ruikt, daar komen we achter als we langs de vissershaven rijden. Hier wordt de vis binnengebracht en verder verwerkt of verhandeld. Het ruikt behoorlijk vissig. We rijden maar snel door.

We gaan een warm badje zoeken. Op de punt van het schiereiland waar Reykjavik op ligt, bij de vuurtoren zou er eentje zijn. Over het strand wandelen we erheen. Er staat een bord, pas op voor hoog tij. Lijkt me logisch, want als het hoog tij is, wordt de punt waar de vuurtoren op staat een eilandje. Alleen de hoge dam van grote stenen blijft dan nog net boven water, maar dan wordt het dus klimmen over de grote stenen. Het is nu eb, geen probleem. Bij de vuurtoren staan nog twee huizen en een boothuis met een boothelling. Achter het huis staan de overblijfselen van een kaapstander waarmee vroeger de boten naar binnen getrokken werden, de paaltjes met daarop stangen staan er ook nog in een mooie lijn. Nu zal er in het boothuis wel een elektrische lier zitten. We kunnen het warme badje niet vinden, dus gaan we een andere opzoeken. Het Nauthólsvik geothermische strand. Daar is een baai gemaakt, met zandstrand zoals in een zuidelijke beach. Zelfs met een beach volleybal veldje er bij. Het verschil is alleen dat het ronde peuterbadje wat in het zand ligt en de lange betonnen bak waar de jongeren van IJsland elkaar ontmoeten en zelfs het stukje water voor het strandje - wat afgedamd is met een klein dammetje - gevuld wordt met geothermisch warm water. Het strandbadwater is 19-20 graden, het peuterbadje 30 graden en de lange hotpot rond de 38-39 graden. Het is voor de IJslanders een sociaal gebeuren. Net zoals de buurvrouw in Laugar al vertelde. Na het werk komt men hier even ontspannen en babbelen met vrienden. Het ziet er best gezellig uit, maar het zijn allemaal 20-ers en 30-ers. Daar moeten wij maar niet tussen gaan zitten. Ook al zouden ze waarschijnlijk beleefd plaats voor ons maken en ook nog wel beleefd met ons praten. Het is best druk op het strandje, het valt me sowieso op dat de IJslanders meteen gaan profiteren van een zonnige dag - het is vandaag 20 graden! - want zoveel warme dagen hebben ze hier niet, dus dan is het ook van belang om er meteen van te genieten, hup, sandaaltjes aan, blote benen en armen, het is zomer! Op het strandje liggen mensen in badpak te zonnen, en kinderen spelen in het water. Terwijl wij zoiets hebben van: goh, het is vandaag eindelijk een beetje lekker. Maar echt nog wel een shirt met lange mouwen hoor.

Bij het strand is nog meer te zien. Jan amuseert zich met het kijken naar de zeilbootjes - er zit hier een zeilschool - en we zien tieners de gekste capriolen uit halen en regelmatig gaat er een bootje om. Ik amuseer me door de oever te bekijken, volgens een bord zouden hier fossielen moeten zitten. Nou, ik zie er geen, zelfs geen schelpen. Wel samengesteld sedimentgesteente. Met mooie tinten geel, rood, oranje, koper. Waarschijnlijk al naar gelang het ijzergehalte. Ook laagjes met witte kalk zie ik er tussen, en af en toe een stukje harder gesteente zoals basalt. En daaronder op het strand een dikke laag uitvloeiingsgesteente. Door de zee versierd met leuke uitgeslepen rondingen.

We blijven niet lang, we willen het niet te laat maken, want we moeten nog even boodschappen doen. Tja, en dan zijn we toch net te lang op het strand gebleven, de Bonus supermarkt sloot een half uur eerder dan we gedacht hadden. Dan toch maar naar de Netto, die is ietsje duurder maar valt ook nog wel mee. En dan met de boodschappen thuis lekker koken en een rustige avond. Het was ook een rustig dagje vandaag, na gisteren was dat nodig. In het museum zocht ik iedere keer maar even een stoel op om zittend de dingen te bekijken, en langs de havens zijn we niet gelopen, maar gereden. Mijn benen doen nog pijn van gisteren, het was toch wel een erg pittige wandeling! Maar dan is het wel goed om toch een klein stukje te wandelen: naar de vuurtoren en terug, een wandelingetje van een kilometer, dat is net genoeg om de boel in beweging te houden. Morgen gaat het vast al weer beter.

Geschreven door Iceland