Soms ben je iets van plan om te doen op een dag en dan loopt de dag heel anders, en geeft je - misschien juist daarom - zomaar verrassingen en kadootjes. Zo is het vandaag. We waren van plan bij Dimmuborgir een wandelingetje te gaan maken. Maar eerst rijden we even bij het winkeltje langs omdat mijn paracetamolvoorraadje aardig is geslonken en ik niet tot het laatst wil wachten met nieuwe te kopen, want ik weet niet waar je ze kan kopen. Bij het winkeltje in Laugar verkopen ze het inderdaad niet. Vanwege het strenge drugsbeleid hier mogen ze zelfs paracetamol alleen bij een apotheek verkopen. In Reykjalid is een apotheek, dus gaan we daar eerst heen. Bij de toeristen informatie gaan we eerst vragen naar het adres van de apotheek. Tot onze grote verrassing komen we daar een bekende tegen, Nina! Wat grappig! Nina en Marco zijn hier ook op vakantie, ze maken een rondrit door IJsland. Als we dat nu geweten hadden zouden ze zo een paar nachtjes bij ons hebben kunnen logeren. Maar nu hebben ze al een bed & breakfast geboekt in Akureyri, dus ze moeten door. Maar het is wel heel leuk om even met haar te praten, uit te wisselen waar ze al geweest zijn en waar ze nog heen gaan. Ik geef haar tips over de Westfjords waar wij al geweest zijn, en zij geeft ons een tip over een mooie waterval die bij de Seljalandsfoss in het zuiden ligt. Je moet er voor door een canyon lopen en dan vind je hem. Die gaan we zoeken als we in Selfoss zijn.

Na de apotheek komen we nu van een andere kant dan gepland om naar Dimmuborgir te gaan, dus stoppen we eerst even bij Storagja waar we langs komen. Dat is een kloof van grote granietblokken. We hoeven niet eens naar beneden te klimmen, er is een ijzeren trap gemaakt, dus je kunt heel gemakkelijk naar beneden. Helemaal onderin zijn soms grotten waar water in staat en daar kon je vroeger in baden. We zien handdoeken liggen; er zijn een paar jonge Duitse toeristen aan het baden. Maar het is niet echt warm water, ze komen er bibberend uit.... Wij gaan er maar niet in, ten eerste hangt er een touw waarlangs je naar beneden kan, maar ik twijfel of ik er ook wel weer omhoog kom, en ten tweede heb ik gelezen dat het afgeraden wordt hier te baden omdat er gevaarlijke algen in het water zitten. Bovendien lijkt het water ook niet echt warm. Wij wandelen wel even rond, daar krijg je het warmer van! We kunnen een eindje door de kloof lopen en er verderop weer uit klimmen. Het is wel leuk, maar niet echt spectaculair. We zien best wel grote barsten in sommige stenen, en sommigen liggen zelfs al helemaal los. We zien ook nog een soort ijzeren pijpje aan twee kanten van de kloof uit de stenen steken, zou dat vroeger aan elkaar hebben gezeten? En zou het dan zijn geweest om te meten hoe veel de kloof uit elkaar wijkt in de loop van de tijd? Nog een goede reden om niet te gaan baden in de grot helemaal beneden in de kloof, er zijn hier regelmatig kleine aardbevinkjes en als er een is als je daar aan het baden bent, zou het zomaar kunnen dat er een steen uit het plafond naar beneden valt. Boem, dan ben je plat....! Wij houden het wel bij wandelen ;)

Omdat we hier nu al wel een uurtje aan het wandelen zijn geweest en het lijkt te gaan regenen besluiten we niet naar Dimmuborgir te gaan, maar alleen even naar Höfdi te rijden, dat schijnt een mooie plaats te zijn om vogels te zien. Er loopt een pad bij een heuveltje omhoog, daar hebben we mooi uitzicht op een inham van het Myvatn meer, met steile oevers van lavarotsen. Aan de overkant van de weg zien we ook nog mooie lava liggen. Maar veel vogels zie ik hier niet. Nu we toch hier zijn volgen we het pad verder, het loopt door een berkenbosje met bomen die zelfs wat hoger zijn dan een meter of drie. Bij een stukje weide met gele bloemen stoot Jan me aan .... zachtjes doen, daar zit een vogel. Een vogel? Een parelhoen! Met jonkies!!! Wat ontzettend leuk! Tenminste ik denk dat het een parelhoen is, op de vogelkaart van IJsland staat alleen het alpensneeuwhoen, maar volgens mij had deze geen witte buik. Als ik voorzichtig onder dekking van de bosrand dichterbij ga om wat foto' s te maken komt er ineens een kokmeeuw aanvliegen, die de kleintjes wil aanvallen, nee, o nee! Ok, ik weet wel dat de kokmeeuw ook moet eten, en dat het heel natuurlijk is, maar ik ben heel blij dat de dappere parelhoenmoeder de meeuw weet te verjagen terwijl alle kuikentjes snel naar de dekking van de bosrand rennen. Gelukkig, het loopt goed af!

Maar ze zitten nu wel veilig weer in de bosrand dus kan ik ze niet meer zien. Maar wat was dat leuk! En we krijgen nog meer verrassingen als we verder wandelen langs het pad, we komen uit bij een andere inham van het meer, Kálfaströnd, en daar staan "klastar" oftewel lava pilaren! Als een rij wachttorens steken ze boven het blauwe water en het groene gras omhoog. Er bestaan maar twee plaatsen op aarde waar ze voorkomen dat is hier in IJsland en in het water van de Golf van Mexico, maar daar kunnen alleen duikers ze zien. Tenminste dat werd er gezegd in het informatiecentrum in Reykjadalur. Of dat echt zo is vraag ik me af, ik heb er al wel vaker van gehoord. Maar hier kan iedereen die er een klein eindje voor wil wandelen ze zien. Voor de geïnteresseerden in geologie: lava pilaren ontstaan als er een dikke plak gesmolten lava ligt en er onder de lava water is. Als er dan stoom omhoog komt door de lava koelt de lava om de stoomopening heen af en wordt hard. Als de rest van de gesmolten lava dan wegloopt, blijven er pilaren achter.

Nog een laatste verrassing wacht ons als we aan het eind van de middag weer terug naar huis rijden, in het meer zien we twee ijsduikers. Prachtige zwarte vogels, met een wit zwart geblokt verenkleedje op hun rug. Zo mooi! Jan stopt de auto langs de kant van de weg, zo druk is het hier niet en we maken een paar mooie foto's. We kunnen steeds meer afstrepen van de vogelkaart. Leuk!

Als Jan 's avonds de foto's op de computer zet zegt hij: weet je dat we al 8820 foto' s gemaakt hebben deze vakantie? Ja kunst, als ik zo' n parelhoen zie schiet ik er zo 100 foto's door. Maar goed dat we geen rolletjes van 24 meer hoeven te kopen. Nu klik ik maar door en zoek er later de mooiste uit. Wat was dat behelpen vroeger..... Leve de digitale fotografie. En Corine zei nog: veel foto' s maken hoor! En Iris zei: zoek de mooiste 3 foto's uit en daarvan kies ik er 1 om een schilderijtje van te maken. Lieve Iris, hoe moeten we ooit "maar" 3 foto' s uitzoeken? Alles is hier mooi!

Geschreven door Iceland