Jan komt 's morgens met het voorstel voor vandaag een auto te huren. Dan lopen we geen risico meer. Want hij maakt zich toch zorgen. De ophanging voor de schokbreker van het rechterwiel heeft het nu gisteren begeven terwijl we die er toch in Patreksfjordur nieuw op gezet hebben. En nu is Jan bang voor het linkerwiel. En hij wil niet het risico lopen dat het vandaag nog eens gebeurt en dat Simon en Dorrie daardoor te laat voor hun vliegtuig zijn. En ook voor onszelf, als er vandaag nog wat gebeurt heeft hij geen onderdelen meer voor een noodreparatie en zou de auto gerepatrieerd moeten worden en zitten wij zonder auto met al onze spullen in Selfoss. Dat zijn dingen waar je niet aan moet denken. Dus huren we voor een dag een klein autootje. 130 euro weegt niet op tegen een hele dag bij iedere hobbel je adem inhouden. Dus dat doen we. Jan belt het autoverhuurbedrijf hier in Selfoss en dan gaan we eerst rustig ontbijten en in de hottub. Terwijl Simon en Dorrie hun koffer inpakken gaat Jan een auto halen. En dan rijden we naar Reykjavik, waar Dorrie nog graag de Halgrimskirkja wil bekijken, en Simon de sfeer van de stad wil proeven.

Dus doen we een rondje Reykjavik. Het is jammer dat ik mijn parkeerkaart in de Pinguin heb laten liggen, dus nu is het parkeren wat lastiger, maar dat lost zich meestal wel op. Eerst de kerk, het is er vreselijk druk. Er ligt een groot cruiseschip in de haven, dus al die toeristen lopen hier rond in de stad, dat is een gedeeltelijke verklaring, en de andere is dat augustus blijkbaar nog drukker is qua toerisme dan juli. We krijgen weer een kadootje, er is straks een lunchconcert en de organiste is zich aan het inspelen. Machtig mooi! We gaan ook bij het andere kerkje langs, de katholieke kerk. Ook daar is een organist aan het spelen, hij doet zijn best, maar het orgel haalt het niet bij het geluid van het grote orgel in de Halgrimskirkja. Op het stadhuis blijken ze de maquette in de opslag te hebben gezet omdat er nu een expositie is van schilderijen, en dan moet het blijkbaar een hele lege zaal zijn, terwijl die schilderijen aan de wand hangen. Dan kan je toch in het midden gewoon die maquette laten staan? Rare jongens, die IJslanders. Of ben ik nu weer een cultuurbarbaar?

We wandelen even door het kleine straatje met al die mooie oude huisjes van golfplaat of hout, sommige in grijs, andere vrolijk geel of groen geschilderd. Het was even zoeken omdat ik de naam van het straatje vergeten was, nu weet ik het weer, het is de Midstraeti. Genoeg gezien, tijd voor de lunch. We picknicken bij het zilverkleurige roestvrijstalen vikingschip langs het water. Maken nog een foto van ons vieren tot besluit.

Onderweg naar het vliegveld stoppen we even bij Straumur, langs de kust net voorbij de grote alumiuniumfabriek met zijn rood witte grondstoffen silo's en groene smeltovens. Simon geeft wat uitleg over de gebouwen die we zien, hij werkt tenslotte bij hoogovens, dus weet er best wat van. We genieten nog een laatste keer van de ruwe lava die hier ligt, en rijden dan naar het vliegveld, waar we Simon en Dorrie droppen. Nog een dikke knuffel en dan gaan ze Amerika tegemoet. Zij hebben genoten van IJsland en van al het moois dat wij ze hebben laten zien. Wij hebben genoten van hun gezelschap. Het was heel fijn samen!

Wij rijden weer door Reykjavik om terug te gaan naar Selfoss. Maar eerst gaan we bij de Suzuki garage langs in Reykjavik. We willen twee nieuwe absorptie rubbers halen voor aan de bovenkant van de schokbrekers, dan zet Jan die er op en hoeven we ons geen zorgen meer te maken om morgen weer te gaan rijden. Maar helaas: ze hebben ze niet op voorraad. De laatste twee hadden wij 6 weken geleden al gekocht (diegene die naar Patreksfjordur zijn gestuurd naar de garage van Palli). 28 augustus verwachten ze de nieuwe binnen te krijgen. Tja, dat is te laat. Blijkbaar verkopen ze deze dingen maar heel weinig. Dan is er ook best kans dat diegene die wij er op hebben gekregen in Patreksfjordur al heel lang op de plank lagen en dan was het rubber al oud en ietwat uitgedroogd. Dan is het ook niet gek dat ze zo snel weer kapot zijn gegaan. Jan vraagt of ze iets vergelijkbaars hebben waarmee hij een tijdelijke noodoplossing kan maken voor het linkerwiel. Nee, dat hebben ze niet, maar bij het bedrijf Isol, hier vlakbij hebben ze van alles. We rijden er heen en Jan krijgt 2 metalen plaatjes met een rond gat van 18 millimeter, die gaat hij op het rubber zetten, zodat als het rubber aan de linkerkant ook nog stuk zou gaan de schokdemper nog op het metalen plaatje blijft hangen. Hij heeft er wel vertrouwen in dat dat werkt als noodoplossing. We gaan het zien.

Van Simon en Dorrie kregen we de hele tijd appjes: inchecken ok, security ok, koelkastmagneetje ok (die had ze vandaag in Reykjavik willen kopen, maar dat waren we helemaal vergeten), douane ok, weer met de bus naar het vliegtuig. En daarna geen appjes meer, dus zijn ze ondertussen wel opgestegen. Op weg naar meer avonturen!

Wij rijden terug naar Selfoss, leveren de huurauto weer in, Jan gaat knutselen en ik ga inpakken. En dan van alles de laatste keer, de laatste keer hier eten, de laatste keer in de hottub 's avonds, de laatste nacht hier slapen...... Morgen de Vitara inleveren, nog een nachtje in een hotel en dan terugvliegen. Bijna thuis ;)

Geschreven door Iceland