Door het prachtige lavaveld wat we ook gezien hebben toen we van het vliegveld naar Reykjavik reden, rijden we weer naar het westen, op weg voor het vervolg op het rondje Reykjanes. Dit is oude lava, begroeid met mos, waardoor het er zacht en kuddelig uitziet.

Eerst gaan we op zoek naar de brug tussen de continenten. Gemakkelijk te vinden, want het is een toeristische attractie, er staat een bord en er is een parkeerplaats. We wandelen er wat rond, bekijken een aantal breuklijnen, het is niet 1 kloof namelijk, maar het zijn er verschillende, en tussen de breuklijnen vormt het een weggezakte rift net zoals in Thingvellir, alleen is deze niet zo breed en er ligt zwartgrijs zand in. Er groeit wat hoog helmgras, en tussen de steniger gedeeltes groeit een kleine variant van tijm. Ik merk dat heel veel planten die we in Nederland kennen, hier ook wel zijn, maar dat ze wat kleiner zijn, net als de bomen. We maken - net als de andere toeristen - gekke foto's, alsof ik de brug draag, en alsof Jan de continenten uit elkaar duwt. Ach ja, wij zijn ook maar toeristen.

De volgende stop was niet gepland vandaag, we zien een prachtige berghelling vol met kleuren. Even stoppen. We wandelen wat rond, het lijkt wel een ingestorte vulkaan krater, maar al die kleuren wijzen er op dat dit niet de kraterpijp, maar een magma kamer is. Maar ik weet het niet zeker, ik ben natuurlijk maar een hobby geoloog. Er liggen grote brokken lava, Jan stelt vast dat ze - ondanks dat ze best groot zijn - heel erg licht zijn. Het is lava met heel veel lucht erin. Maar er liggen ook andere zwaardere stenen. Het liggen hele mooie stenen tussen, in allerlei kleuren en vormen, met dunne laagjes erboven, met grote gaten, kleine gaten, gekke vormen, bijzondere structuren. Geweldig. Een is erg bijzonder, en die kan ik niet plaatsen. Glimmend zwart (maar geen obsidiaan, want dat is glasachtig, dit zijn hele kleine laagjes, en een witte afdeklaag. Als ik rond aan het kijken ben (Jan is ondertussen in de auto zijn boek gaan lezen, hij hoefde nog maar 20 bladzijden vanmorgen toen we weggingen, en het is spannend) komt er een gezin met twee kindertjes aan. Ik vraag de man of hij iets van geologie weet? Ja, hij is geoloog. Wauw, heb ik weer mazzel. Ik vraag hem of dit een ingestorte magma kamer is? "Ja, dat klopt," zegt hij. Zie je, dat dacht ik al. Ik laat hem het stukje steen zien dat ik gevonden heb, is dat ook lava? Ja, zegt hij dat is lava, en dat laagje er boven is klei, en toen dat er op gekomen is is ook de structuur van de lava wat verandert. En dat kleine beetje groen wat er in zit, dat is "olivien" . Als ik het wel heb is de vertaling olivijn. Al de kleurtjes in deze magma kamer komen van mineralen, ik kan er haast niet genoeg van krijgen om rond te kijken en foto' s te maken van bijzondere structuren, vormen of kleuren. Maar als Jan zijn boek uit heeft gaan we verder.

Onze volgende stop is het Gunnuhver geothermaal gebied, maar dat valt wat tegen. Er is maar één grote stoomsisser en nog een kleinere, verder niet zoveel, geen pruttelpotjes, alleen veel oude die niet meer actief zijn. Maar het geeft wel mooie kleuren. Het komt doordat er een geothermale centrale gebouwd is, zodat alle hete water en stoom nu daarheen gaat om er elektriciteit van te maken, en dan is er voor dit gebied gewoon niets meer over. Jammer hoor.

De Brimskettil valt ook wat tegen, we dachten dat het een warm badje was. Jan gaat even kijken of het water warm is maar daarvoor moet hij wel over de basaltblokken naar beneden klimmen tot aan het badje, hij doet voorzichtig. Maar helaas, het is maar 11 graden meet Jan. Ook de andere kom is koud. De kust is wel mooi! Zwarte en donkergrijze basaltblokken, soms bijna zuilen. Misschien was het badje vroeger wel warm. Er is een legende van een trol die hier ging baden en daardoor te laat thuis was en verrast werd door de opkomende zon en toen versteende. Wij zien geen rots in de vorm van een trol, misschien is die al lang weg gespoeld door de beukende golven. Die vandaag trouwens niet zo veel beuken, de wind is aflandig.

Vanaf de zuidkust willen we halverwege het schiereiland naar het noorden rijden, maar bij Brindavik nemen we de verkeerde weg, die gaat naar de Blue Lagoon, dus draaien we en gaan we weer terug, maar het is ook een goed plekje om eerst even foto' s te maken van een berg die in het midden ingezakt is en van mooie lava rotsen.

We willen gaan wandelen bij de Lambafellsgjá kloof. Een hele smalle (5 meter breed) kloof van 50 meter diep. Maar we kunnen hem niet vinden..... We weten waar hij moet zijn, welke weg we moeten inrijden om er te komen, maar als we daar ter plekke zijn kunnen we hem niet vinden. Meestal lukt het ons wel om dingen te vinden in het landschap, maar dit keer moeten we het opgeven. We hebben vanaf de 1 een half uur gehobbeld over een slechte weg naar de Keilir, dan nog een klein stukje verder gehobbeld naar de Eldborg, een berg die half afgegraven is, waarvandaan de wandeling naar de kloof zou moeten starten. Maar omdat we niet weten in welke richting we moeten gaan wandelen, rijden we daar nog een uurtje rond om te zoeken over nog slechtere weggetjes (wat op zich ook wel leuk is) bij de berg Lambafell en bij de Eldborg, maar nee, niet te vinden. Er staat ook nergens een bordje met een aanwijzing. We hebben wel foto' s gezien van mensen die ìn de kloof zijn, maar niet van het begin van de kloof. Dus dan is het ook lastig zoeken, want we weten niet hoe het begin er uit ziet, en omdat het zo'n smalle kloof is, is het ook heel moeilijk om hem te ontdekken. Dus we geven het op. We proberen nog langs de zuidelijke kant om de berg Lambafell heen te rijden, misschien is het vanaf de andere kant wel te vinden. De Lambafell is een mooie langgerekte berg, met allemaal verschillende uitziende toppen, waarvan ook een aantal kraters zijn. Dus het is wel een mooi weggetje om in te rijden, maar het gaat niet ver; de weg houdt op bij een cementen put met wat pijpen en een afsluitkraan er in. Er staat nog een oude roestige pijp waar stoom uit komt, en een klein roestig ijzeren pijpje onderaan waar wat heet water uit stroomt. In een kleine plas van ongeveer 30 centimeter diep met helder water van ongeveer 30 tot 35 graden warm, het water wat uit het pijpje komt is 62 graden, maar het koelt dus al snel af als het in het plasje komt. Een per ongeluk gevonden warm badje, maar 30 tot 35 graden is eigenlijk te koud om lekker in te liggen weken, en de bodem ziet er ook niet echt aantrekkelijk uit, stenen met gladde groene algen.

We gaan lekker terug naar huis. Het is weer mooi voor vandaag.

Geschreven door Iceland