Rond lunchtijd vertrekken we richting het oosten, we hebben nog een wandeling tegoed bij Nesjavellir. Het landschap hier ten oosten van Reykjavik is groen met eerst wat weidegrond en zelfs af en toe wat bos van sparrebomen. Na een kwartiertje rijden is het land nog wel groen, maar bomen zijn hier niet , alleen weer van die mosvelden en bessenstruikjes op oude lava. Verder weg ligt een rand van bergen, zowel naar het noorden als naar het zuiden en oosten. Alleen wel jammer dat er een dikke pijpleiding langs de weg loopt en ook elektriciteitspalen en draden, die verprutsen het landschap wel een beetje. De Nesjavellirsvegur waar wij nu op rijden heeft geen winterservice meldt een bord langs de weg. Dat houdt in dat als je daar een vakantiehuisje hebt of een boerderij, je ' s winters maar moet zien hoe je er door komt. Wellicht de reden dat er hier niet zoveel huizen meer staan, het land is voor de schapen.

Bij de bergen van Nesjavellir zoeken we het beginpunt van wandeling 53 uit het handige boekje met wandelingen in IJsland wat we van Trudie hebben gekregen op ons feestje van 40 jaar getrouwd. Het is prettig om aan de hand van een rondwandeling uit het boekje te wandelen, dan weet je van te voren hoe lang de wandeling is, hoe veel het stijgt en daalt. Deze wandeling begint boven op de berg, dat vind ik niet zo prettig, want dan moeten we op het eind van de wandeling nog klimmen, en dan ben ik meestal al wat moe. We doen het liever andersom, eerst stijgen dan dalen. Dus zoeken we het midden van de wandeling op, waar hij de weg in het dal kruist en beginnen daar. Het is een prachtige wandeling door bergen van zandsteen en composiet gesteente. Vaak prachtig door de wind en de regen uitgeslepen. We volgen de Háhryggur naar het noorden en daarna naar het oosten. Als we boven zijn hebben we mooi uitzicht, we zien in het noorden het blauw van het Thingvallavatn, in het oosten zwarte en bruine bergen, met daarachter 2 besneeuwde toppen, en naar het westen de Kyrdahlsryggur, de kam die we zo naar het zuiden zullen volgen, en dan door het Skeggjadalur naar beneden tot we weer bij de weg en de auto zijn. Eerst hebben we nog uitzicht op de lelijke energiecentrale van Nesjavellir met zijn buizen, de stoom en de iglo' s waar de boorputten onder zitten. Als we de bergrug overgestoken zijn hebben we weer mooi uitzicht. Maar eerst nemen we een half uurtje pauze, in een klein graskommetje waar we uit de wind zitten. Het is lekker warm in het zonnetje en het ligt lekker zo in het gras. De rest van de wandeling is net zo mooi als het eerste stuk. Het is een mooi gebied voor schapen, we zien de bewijzen hiervan vaak liggen op de grond. Ook nog een blauw ingegraven vat halverwege een hellinkje. Dan zijn we toch altijd nieuwsgierig en gaan even kijken wat er inzit. Het is een leeg vat, bekleed met schapenwol. Waarschijnlijk bewaart de herder hier zijn eten in als hij in dit gebied is. Als we beneden in het dal zijn, en uit de wind, gaat Jan nog even met de drone filmen. Eenmaal bij de auto rijiden we nog terug naar de volgende parkeerplaats waar ik een kloofje had gezien, mooi uitgeslepen rotsen in een half rondje, daar kan Jan eens proberen om er langs te vliegen. Maar dat is toch nog wel lastig, want het is moeilijk inschatten hoever de drone van de rots weg is, en we willen niet het risico lopen dat hij tegen de rots vliegt. En dan is de middag al weer lang genoeg, we gaan terug naar huis.

We doen het hier in Reykjavik even wat rustiger aan dan in het noorden, daar wilden we ook zo veel zien en doen. Straks in Selfoss hebben we ook nog van alles wat we willen doen en komen Richard en Sander en Simon en Dorrie ook nog een paar dagen meegenieten. Dus is het wel lekker om hier nu even wat rustiger aan te doen. We hebben een aantal dingen die we eerst wel bedacht hadden te gaan doen van ons lijstje geschrapt, zoals het rijden van de Kaldidalur en Kolar route. Dat is voor een groot deel hetzelfde als de binnenwegen (de Sprengisandur, de F88 en de F905) die we al "gedaan" hebben op weg naar dingen die we wilden zien zoals de Askja en de Studlagill. En we gaan er straks in Selfoss ook nog een aantal rijden, dus deze twee die schrappen we gewoon. Dat geeft ook weer even rust en ruimte.
En dat voelt goed.

Geschreven door Iceland