Vrijdag 30 juni 2017
Als ik ' s morgens wakker word en naar het toilet ga, kan ik aan de schoenen in het halletje zien dat iedereen er nog is. Want hier in IJsland is het het gebruik dat je je schoenen uitdoet als je binnen bent. Wel grappig, de IJslandse man die gisteren net na ons aankwam vertelde dat hij aan de weg werkte en wij hadden onderweg gezien dat ze om half tien ' s avonds nog aan het werk waren. Maar vanmorgen ligt hij nog steeds te slapen om half tien ' s morgens. Rare werktijden houden ze hier aan. Ik doezel nog even verder, Jan is nog vast in slaap. We doen het rustig aan vanmorgen, en na een uurtje rijden gaan we ook nog eens genieten van een warm badje. Deze is zelfs heet, 46 graden! Maar het hoeft niet, er zijn 3 badjes, de hete, een warme en een lauwe. En een slang met koud water om af te koelen. Heerlijk!!! Zo is het heel niet erg dat ik in de geboekte accommodatie alleen maar een douche heb. We zouden op deze manier zelfs nog met een camper weg kunnen hier...

Al kronkelend vinden we onze weg door het prachtige landschap, berg op en af over de Tunguheidi, zelfs zo hoog dat er nog sneeuw ligt. Daarna kronkelend langs de uitlopers van de Sudurfirdir, een grote brede fjord die vertakt in 4 kleinere fjorden. Het is prachtig, overal grijsblauw water en daarboven de hoge steile bergen met allemaal streepjes van de verschillende lagen, een soort trappetjesbergen, of bergen met bovenaan spitsere punten van zwarte rots met witte sneeuw en verder naar beneden glooiende hellingen van grijs gruis met groene lage begroeiing en af en toe het wit van een waterval of een beekje. Dan rijden we weer hoog over de bergen, door een veld met uitvloeiingsgesteenten en losse grote stenen, meertjes er tussen en mos in wel honderd tinten groen. Dit gebied is het oudste van IJsland, ontstaan door vulkanisme, daarna zijn de fjorden uitgeslepen door gletschers tijdens de grote ijstijd, en zo een prachtig landschap achterlatend. De weg is hier weer abominabel slecht, dus we kruipen met een gangetje van 30 - 50 kilometer over de weggetjes langs de fjorden.

Ze hebben hier soms in dorpjes van niks een vliegveldje. Dan staat er een bordje Flugvöllur, het stelt niet veel voor: soms is er alleen maar een klein verkeerstorentje, een windvaan en een landingsbaan. En dan moet de piloot wel op tijd opstijgen, want aan het eind van de korte landingsbaan is het plons, want de meeste landingsbanen zijn in het water van de fjorden gebouwd. Logisch, veel andere rechte stukken heb je niet....

De Dynjandi waterval biedt wat het had beloofd. Het woord Dynjandi betekent "veel geluid" en geluid maken doet ie. Eigenlijk is het niet één waterval maar eerst een heleboel kleinere hoger en hoger tegen de berg op en dan helemaal bovenaan als bekroning de majesteitelijke Dynjandi zelf, breed uitwaaierend over de rotsen. We wandelen helemaal naar boven, al kijkend en genietend. Tegelijkertijd met ons wandelt een Japans of Koreaans of Chinees bruidspaar naar boven. Hij in smoking zij in trouwjurk met mooi opgemaakt haar. Voor de wandeling wel op wandelschoenen en met een jas over haar jurk. Als ze boven zijn zet de fotograaf hen neer zoals hij hen hebben wil, hij loopt weer naar beneden, en geeft dan nog instructies door de telefoon aan een van de begeleidende meisjes, die de bruid uit haar jas helpen, andere schoentjes aan, de bruidegom ook zijn jas uit en dan maar poseren voor de foto. Ik heb met haar te doen hoor, want ook al schijnt het zonnetje af en toe, echt warm is het niet. Dit soort terreinen worden hier in IJsland goed schoongehouden en vaak loopt er personeel rond. Zo ook hier: een jong meisje. Eerst was ze beneden bij de toiletten te vinden en nu loopt ze het pad naar boven en weer terug, ondertussen overal papiertjes en rotzooi oprapend die mensen hier achteloos weggooien. Ze werken ook hard aan het beter toegankelijk maken van de terreinen, er waren halverwege het pad 3 jonge meiden aan het werk om traptreden te maken. Heel behulpzaam boden ze mij een hand aan toen ik er langs moest. Als we weer naar beneden lopen is het klaar, keurige traptreden.

Beneden bij de baai zouden harlekijneenden moeten zitten, maar die zien we niet, wel zee-eenden met jonkies, veel sterntjes ook met jonkies, en een luierende zeehond. Ik loop er zo ver ik kan naar toe, hij blijft lui liggen. Hij weet ook wel dat ik niet bij hem kan komen.

Het plaatsje Thingeyri ligt halverwege de baai, maar voor ons geboekte airbnb huisje moeten we eerst nog de baai rond, want het ligt aan de andere kant van de baai, bij de hoeve Gemlufall. Het is een leuk huisje met een mooi uitzicht over de baai. We blijven hier 2 nachtjes want morgen willen we hier de Svalvogar route rond het schiereiland gaan rijden.

Geschreven door Iceland