Rustige ochtend, een was draaien, bedden opmaken voor Richard en Sander die vanavond komen en 2 nachten blijven, de auto opruimen (want we moeten er vanavond wel in met 4 personen + de bagage van Richard en Sander).
Jan is aan het prutsen met de drone, er was nieuwe software ge-update (dat doet de telefoon automatisch) en gisteren wilde het niet lukken om hem te bedienen. En nu wil de camera van de drone ook niet meer scherp stellen. Na een paar uur komt hij tot de conclusie dat het voor deze vakantie over is met de drone. Jammer. Ik probeer nog een keer mijn lastige puzzel op te lossen, maar het is echt een hele moeilijke!

We draaien vanavond lunch en avondeten om, want - omdat we pas om kwart voor 12 's nachts de jongens hoeven te halen, gaan we pas na het middageten weg. We gaan nog eens kijken of we de Lambafjellsgja kunnen vinden, nu we van een medewerker van het toeristenbureau in Hveragerdi de coördinaten hebben gekregen. Het is weer stralend weer, de zon schijnt dus we zitten weer happy in de auto op weg naar Reykjanes.

We zijn deze weg nog niet eerder in deze richting gereden, en vlak voor de Hellisheidi power plant zien we dicht bij de weg stoom omhoog komen en langs de helling mooie kleuren die bij fumaroles ontstaan. Er is een afslag, dus we gaan even kijken. Er zijn inderdaad fumaroles, en best leuke ook. Eentje die flink modder spettert en stoom afgeeft. Nog een paar oude eromheen, en een paar kleintjes die nog een klein beetje stomen. Erachter ligt een verlaten hotel en een paar oude wit gepleisterde buitenbadjes, die nu niet meer warm zijn, twee zelfs leeg. Tja, waarschijnlijk heeft Hellisheidi zoveel heet water en stoom weggetrokken hiervandaan dat er nu niet genoeg meer over is. En als de badjes niet meer functioneren dan is zo' n hotel het blijkbaar ook niet meer haalbaar. Vergane glorie. Hoger tegen de berghelling zien we nog meer mooie kleuren en stoom, daar vinden we een schattig klein grijs modderkratertje dat lekker pruttelt. En nog een oude betonnen bak waar ook nog wat water spettert.

Dan rijden we weer door het mooie lavaveld over het hobbelweggetje richting de Keilir, langs de Eldbjorg, we nemen nu het linkse pad (vorige keer hadden we het rechter pad genomen), kijken of deze verder komt. Maar het pad wordt na een tijdje rijden te slecht, dus we gaan weer terug en nemen toch het rechtse pad. Vanaf het rechtse pad gaan we nu bij de splitsing waar we vorige keer naar links gingen, naar rechts. En dan kunnen we nog weer een tijdje verder rijden. Maar het gaat maar stapvoets, want de weg is toch wel slecht. En na een tijdje zelfs zo slecht dat het niet verantwoord is verder te rijden. Als we hier brokken krijgen op deze weg is er geen ANWB die je helpt ........ Dus gaan we lopen, we hebben de coördinaten en we zoeken een pad dat die richting op gaat. Volgens de kaart zouden er twee paden lopen, een over de berg naar het oosten en een langs de berg naar het noorden. Terwijl de coördinaten noord-oost van ons liggen, dus ertussenin. We kiezen het pad over de berg, dan kunnen we daarvandaan wellicht de kloof al zien liggen. Maar nee, als we boven zijn is er geen kloof te zien. Wel de kleine bergrug waar hij volgens de coördinaten zou moeten liggen. Maar de bergrug loopt glad door, we zouden niet weten waar daar een kloof zou moeten zijn. En wat we ook niet meer zien, is het pad. Het houdt hier bovenaan de berg op. Dus dat wordt weer hiken. "Klunen" zegt Jan. En dat kost wel meer tijd dan over een pad lopen. Want het is en blijft een lavaveld en daar moet je voorzichtig zijn, want daar kunnen behoorlijke gaten in zitten waar je zo je benen in kan breken. Tegen de tijd dat we de zuidkant van de voet van de bergrug bereikt hebben is het al 9 uur geweest en moeten we - vanwege de tijd - weer terug. Want anders lopen we het risico de slechte weg in het donker te moeten rijden, en dat willen we liever niet. We kiezen er voor om niet dezelfde route terug te nemen, maar aan de noordkant langs de bergrug Lambafjell te lopen, want dan hebben we langer licht, als we dezelfde route zouden nemen lopen we lang in de schaduw van de berg en dan lopen we al snel in het donker. Maar we hebben weer hetzelfde probleem als op de heenweg, af en toe is er een pad en dan is het pad weer vervaagd en niet te vinden, en moeten we weer "klunen" en dat kost weer meer tijd dan over een pad wandelen. Dus zijn we pas om kwart over 10 bij de auto. Dan moeten we nog het hele eind terug naar de Eldbjorg, en daar vandaan ook de slechte weg naar de grote weg terug. Maar we zijn evengoed nog mooi op tijd bij het vliegveld. Als we terugrijden zien we nog prachtige gekleurde luchten want de zon is net onder gegaan. En achter ons zien we ineens een grote ronde maan. Die hebben we nog niet gezien deze vakantie.

De jongens komen om 12 uur uit de deuren bij de aankomsthal. En dan rijden we in het donker - en dat is voor het eerst deze vakantie - terug naar ons huisje in Selfoss. Half twee als we thuis zijn.

Geschreven door Iceland