We zijn nu 2 weken onderweg. En al zoveel moois gezien! En dan hebben we nu nog 7 weken. Wauw!

Het eerste mooie van vandaag hebben we al snel te pakken, wel 23 zeehonden gezien in de zeehondenkolonie bij Hvítanes aan de Isafjardardjúp, een hele lange brede fjord met allemaal uitlopers. Sommigen hebben wel een dam zodat we er niet helemaal omheen hoeven te rijden, anderen niet en dan is het kronkelen langs het water. Maar het geeft niet, het is een mooie route met het water aan de ene kant en de bergen met allemaal witte watervalletjes tussen de rotsige grijsbruine bergen met groen mos. En met steeds een prachtig uitzicht over de fjorden heen naar de hoge bergen van de Hornstrandir aan de noordkant van de fjord. De zeehonden zijn een leuke onderbreking, ze liggen te rusten op de rotsen voor de kust, ze zijn leuk, de meesten liggen lui op de rotsen, af en toe kijken ze even naar ons, maar zolang wij hier op een afstandje blijven kijken zijn we geen bedreiging, dus blijven ze rustig liggen. Er is er eentje aan het zwemmen, eerst zie ik alleen het kopje, maar dan maakt hij een duik en dan zie ik even zijn hele lijf, en dan alleen nog maar wat rimpels in het water, een eindje verder komt hij weer boven, en herhaalt hij de voorstelling nog een keer. Grappig, als ze zwemmen lijken ze slanker en eleganter dan wanneer ze lui op de rotsen liggen. We kunnen de zeehonden goed zien, maar in een plastic bak op een picknicktafeltje liggen verrekijkers (en een reclame bord voor het restaurantje iets verderop langs de weg), dat is wel een aardig gebaar. We zouden best even een kop koffie met een wafeltje willen gaan nuttigen in het restaurantje, want het schijnt een leuk restaurantje te zijn in een heel oud gerestaureerd huisje en met "de lekkerste wafels met jam en slagroom" van heel IJsland. Maar.... eigenlijk mag ik die toch niet als ik me aan mijn suikervrij hou..... De verleiding wordt me bespaard, het restaurantje is nog dicht.

Om de lange rit van vandaag te onderbreken en goed te maken dat we vanmorgen alleen een douche hadden zoeken we een warm badje. De eerste die we tegen komen is in Reykjanes, maar dat is geconfisceerd door het hotel wat in de voormalige school is gevestigd. Op het strand beneden het hotel komt het hete water uit de grond, het stoomt. Jan meet de temperatuur (hij heeft daar een handige thermometer voor, die op afstand meet) het is wel 50 graden! De "old pool" in Reykjanes kunnen we niet vinden, de Gjörvidalslaug aan de oostkant van de fjord vinden we wel. Er zouden volgens het boekje 3 pools moeten zijn, maar twee daarvan zijn helemaal volgegroeid met wier en de 3e in het huisje is nog dicht. We zijn net een dag te vroeg, jammer. Bij Nautararlaug hangt er een touw over de weg met de mededeling dat het beschermd watergebied is en dat je er niet naar toe mag, zelfs niet lopend. Vlakbij staat het kerkje van Nautararlaug en daar staat een auto bij. Dus is er iemand, eens even gaan vragen. Er is een oude man binnen die ons aan ziet komen en de deur open doet. We mogen even binnen kijken. Het is een mooi klein kerkje, wit en rood. De man vertelt ons dat hij hier op verzoek van een vriend is om de ramen te verven. De vriend is 91 en is een fan van het kerkje en probeert er nog alles aan te doen om het te behouden, en dat is nodig want er was al sprake van om het af te breken. Het wordt ook haast niet meer gebruikt, alleen nog voor bijzondere diensten zoals een doopdienst. Een eindje verderop is een nieuw, kleiner kerkje gebouwd wat normaal gebruikt wordt. Er is ook al lekkage, en er is veel onderhoud nodig. Hij doet zijn best, maar volgens mij is hij ook al tegen de 80. We vragen hem ook nog naar het warme badje. Is het afgesloten? Och, hij haalt laconiek zijn schouders op, er is toch niemand om te zeggen dat het niet mag? Hij heeft gelijk, wij gaan lekker badderen! Er is een huisje om ons om te kleden, met stoeltjes waar ik bijna niet op durf te gaan zitten omdat ik bang ben er doorheen te zakken, zo oud zien ze er uit. Het water is lekker, zo rond de 35 graden. Ik blijf dicht bij de inlaatslang, daar is het het warmste.

Uren rijden we vandaag, eerst steken we over de landtong die naar de Hornstrandir leidt, het Vestirdirland, ruig bergland met ontelbare meertjes, waar we soms zwanen zien zwemmen. Bij Holmavik nemen we een uurtje pauze om de tentoonstelling over tovenarij in het Sorcery en Witchcraft museum te bekijken. Wat vooral opvalt is dat het hier vooral de mannen waren die verdacht werden - en daarvoor verbrand - van tovenarij. In tegenstelling tot de rest van Europa waar het vooral de vrouwen waren die verbrand werden als zogeheten heks. Wij hadden vroeger de heksenwaag om te beoordelen of een vrouw te licht werd bevonden en dus een heks zou zijn. Hier is het een gericht van 12 mannen die moeten oordelen. Om vrijgesproken te worden had je unanimiteit van die 12 mannen nodig. Tja, en als mensen je niet zo aardig vonden werd je dus al snel schuldig bevonden. Een gemakkelijke manier om van een nare buurman af te komen ?! We leren in het museum over manieren om rijk te worden, maar daar moest je wel hele creepy toverij voor uithalen.

Dan verder langs de kust naar het zuiden, een hele bocht om de laatste fjord voor vandaag, de Hrufjafjordur, afwisselend laag en hoog langs het water. Ik rijd een stuk (Jan slaapt even, we zijn vanmorgen vroeg opgestaan) en ben eigenlijk wel blij dat ik achter een camper hang. Als er een blindhæd komt kan ik aan hem al zien of er een tegenligger aankomt en moet ik naar de rechterkant van de weg. De weg is bar slecht en als ik in het midden rij heb ik de minste kuilen. Als we het Nordurland bereiken en de 1 opdraaien wordt het weer gemakkelijker rijden, de weg is beter: geasfalteerd en breder en loopt tussen glooiende hellingen met veel boerderijen en hooiland met overal netjes in plastic ingepakte hooibalen.

Nog even gaat de 1 naar het noorden, tot tegen de kust bij Blonduos en dan buigt hij naar het zuidoosten met rechts een rivier en daarachter een moerasgebied en links kale bergen. Dan komen we bij een volgende delta. Die van de Heradsvotn rivier die ze proberen in toom te houden door dammetjes overdwars in de buitenbocht te leggen, dat zal wel nodig zijn want dit is een gletscherrivier en ik kan me voorstellen dat er hier heel wat water doorheen stroomt in de lente. Er staan aan weerszijden van het dal hoge bergen waar ook nu nog heel veel sneeuw ligt op de toppen. En niet alleen het water uit die bergen komt hier in de rivier terecht maar ook het smeltwater van de Höfsjokull in centraal IJsland wordt door vele kleine riviertjes hierheen gevoerd. Wij gaan niet naar het zuiden, de 1 buigt naar het oosten af en volgt de Kroka. Een kleinere rivier, die vrij zijn gang mag gaan. Door een langgerekt dal met verschillende mooie namen: Nordurardalur, Oxnadalheidi (een heidi is volgens mij een pas) en het Oxnadaldalur met links nog hogere bergen tot wel 1400 meter hoog, bereiken we eindelijk Akureyri. Tijd voor pauze en wat te eten. We hebben inmiddels al in de gaten dat je het beste bij een benzinestation kan gaan eten als je zelf geen tijd of zin hebt om te koken. Daar hebben ze meestal een snackbar bij met hamburgers, hot dogs, frites, als je geluk hebt ook nog iets als kip met salade of pitabroodjes met vlees. En de prijzen liggen een heel stuk lager dan in een restaurant.

Nog een stukje rijden, langs de fjord eerst naar het noorden. Grappig: de bergen aan de andere kant van de fjord lijken precies allemaal even hoog en afgeplat, zwarte tafelbergen met witte servetten van de sneeuw. Alsof iemand er een hakmes overheen gehaald heeft. Uiteraard was dat geen hakmes, maar een gletscher die daarvoor gezorgd heeft. De weg buigt van de fjord af weer naar het zuiden en dan naar het oosten. De 1 maakt best een omweg. Er loopt wel een andere weg (de 832) door de bergen, maar die is in kilometers wellicht wel korter, maar langer om te rijden, hij gaat door de bergen en het is onverhard. Die doen we nog wel een andere keer, nu willen we naar "huis". En morgen even rust!

Als ik de dag terugdenk merk ik dat we vandaag geen waterval hebben bekeken, als de zon lager gaat staan zie ik een mooie wolkenpartij, met een beetje fantasie is daar een stromende waterval in te zien. Daar doen we het dan maar mee vandaag.

Geschreven door Iceland