Simon is altijd vroeg wakker dus die had om 6 uur al de hottub kraan omgezet, dus als wij om 8 uur wakker worden is de hottub al vol en warm. Het regent wel, maar daar voel je niets van in het warme water. Na het ontbijt gaan we rijden: vandaag een rondje Gjabakki lavagrot, Þingvellir, Geysir en Gullfoss. We rijden een alternatieve route langs de westkant van de Sog naar het noorden. Het is een klein weggetje met een hoop zijweggetjes en af en toe is het even zoeken welke kant van de splitsing we moeten hebben, want het is aan de hand van de staat van het wegdek niet af te lezen welke de hoofdweg is. Als we een verkeerde hebben komen we uit bij een visplekje en keren we weer. Simon roept: leuk zo'n klein weggetje, nu nog een doorwading. Als we dan even later een klein beekje hebben dat over de weg stroomt roept Dorrie enthousiast, kijk Siem, daar is je doorwading al.

Bij de lavagrot staat er net een excursiebusje en zijn mensen zich aan het voorbereiden, helm, hoofdlamp. We besluiten eerst maar naar Þingvellir te gaan. Ik heb geen zin in een discussie met de excursie leider. Want ik heb al gehoord dat die vinden dat " losse" toeristen hier niet de grot in moeten gaan. Dat is niet veilig zeggen ze. Ja, logisch, het is hun broodwinning. We komen straks wel terug.

In Þingvellir neemt Jan ons mee naar het kerkje, want hij heeft inmiddels ergens gelezen dat aan de linkerkant van het kerkje een meetlat ligt, waar de standaard IJslandse el uitgemeten is. Die standaard el werd hier vandaan overal mee naar toegenomen, zodat een IJslandse el overal hetzelfde was. Slim bedacht. Vorige keer hadden we dat niet gezien. Ik zet de anderen even af bij Silfra waar ze gaan kijken bij het heldere water, zelf rijd ik door naar de grote parkeerplaats om te keren en dan rijd ik langzaam weer terug langs het prachtige meer om ze weer op te pikken. Bij de parkeerplaats dichtbij de waterval zet ik ze weer af en rijd door naar de parkeerplaats boven waar ik ze weer opwacht. Met zijn drietjes wandelen ze door de kloof die ik eerder al gelopen heb.

En dan gaan we naar de lavagrot Gjabakki. Ik klim nu nog weer wat verder dan vorige keer met Richard en Sander, Simon en Jan gaan helemaal naar beneden, de tunnel in en verdwijnen uit het zicht. Dorrie en ik kijken wat rond aan het begin van de tunnel, omdat ik nu wat verder ben geklommen kan ik heel mooi de gladde lavarand zien die uit een zijtunneltje naar beneden is gestroomd en daar mooi glad gestold is. Na een half uurtje wachten klimmen wij weer naar boven, het zonnetje in. De mannen blijven lang weg. Fijn voor Jan, dat hij nu een maatje heeft in Simon die mee gaat een heel eind de tunnel in. Met mij kan dat soort dingen nu eenmaal niet, de 1e klim naar beneden is voor mij te steil. Na een hele tijd horen we ze terugkomen en klim ik nog even naar beneden om de camera aan te pakken van Jan, want ik had nog wat mooie dingen gezien waar ik een foto van wil maken. En ik maak gelijk wat foto's van Jan en Simon die nog in een zijtunneltje vlak bij de ingang gaan kijken. Als we allemaal weer boven zijn horen we de enthousiaste verhalen van Jan en Simon. Jan schat dat ze zeker 200 meter ver zijn gelopen - heel ver de tunnel in, ze hebben op een gegeven moment zelfs de hooflampen uit gedaan en de totale duisternis en stilte ervaren. Heel bijzonder. Een laatste blik achterom, nu komen we niet meer terug hier. Dorrie lacht dat ik eigenlijk 4 x de tunnel in geweest ben, want vandaag was twee keer omdat we eerst naar buiten waren gegaan en ik toen nog weer terug ben gegaan naar binnen. Dus Jan en Simon zijn het verst geweest, maar ik het vaakst. We hebben sowieso heel veel pret met zijn vieren. Het was heel fijn al die tijd met Jan samen, maar het is ook wel leuk dat eerst Richard en Sander en nu Simon en Dorrie er zijn.

Als we langs de 37 bij Árbakki stoom zien aan de rechterkant van de weg, concluderen we eerst dat het wel een gecultiveerde geothermische bron zal zijn. maar dan zien we een heel lijntje van stoom. We gaan gewoon even kijken, wie weet is het een warm badje. Langs een klein weggetje rijden we erheen en vinden dan een soort afgegraven poelen, er staat een graafmachine maar er is verder niemand te zien. Het water in het poeltje is lekker heet, ongeveer 40 graden. En de rivier stroomt ernaast dus daar kunnen we weer afkoelen. Natuurlijk moeten we even onderzoeken waar het hete water nu vandaan komt. Het stroomt door een beekje en dan door een pijp zo het poeltje in. Wij gaan lekker badderen. Heerlijk, weer zo' n kadootje.

De zon is inmiddels heel voorzichtig wat gaan schijnen als we naar de Gullfoss rijden, maar gaat later weer schuil achter de wolken. Het blijft in ieder geval droog. Alleen bij de Gullfoss komt de regen niet van boven, maar is het het spatwater van de waterval wat onze regenjassen opvangen. Maar goed dat we ze toch aangedaan hebben. Dit keer lopen we helemaal het pad af stroomopwaarts en hebben een mooi gezicht op het watergeweld. Jan heeft gelezen dat er hier wel 60 containers vol water per seconde naar beneden stromen. Zo mooi!

Tenslotte nog de Strokkur geyser. Simon en Dorrie lopen eerst nog even langs de Geysir en wat andere spuiters die het nu niet meer doen. Die heb ik vorige keer al gezien dus ik ga gelijk bij de Strokkur kijken, het is zo leuk te kijken naar het water, het zakt, komt weer omhoog, golft een beetje, borrelt een beetje, zakt ineens verder en bolt dan op, een grote blauwe bel, en dan: fffffjoets, spuit er een zuil van water omhoog. Zo leuk. Als Simon en Dorrie ook komen aanlopen staan we samen nog even te kijken, hij spuit een keer, even wachten, en dan spuit hij twee keer vlak achter elkaar, en heel hoog! Wauw, weer een kadootje! Jan heeft inmiddels getankt en staat op de parkeerplaats al weer op ons te wachten, want het is al 6 uur en we moeten nog een uurtje terug naar huis tuffen, onze maagjes knorren al een beetje dus nemen we een voorschotje op het avondeten door een aanval op de etenstas met vijgen en pinda' s.

Eenmaal thuis gauw koken, en na het eten bij het toetje nemen we de plannen voor morgen door, dan nog lekker in de hottub, en naar bed. Morgen vroeg op!

Geschreven door Iceland