Het is aangenaam wakker worden op het 5e verdiep in ons luxueus appartement. De zonnestralen komen binnen, de lucht is blauw en de tafelberg staat nog steeds statig op zijn plaats. Het is deze berg die vandaag op ons programma staat.

We nemen het zekere voor het onzekere en besluiten de kabellift te nemen tot boven. Onze jongens hebben hun veto gesteld, ze willen niet te voet naar boven. Maar ook het weerbericht geeft aan dat de berg rond 11h in de wolken zou gehuld zijn. Helaas, het is buiten het jaarlijks onderhoud van de kabellift gerekend: de lift is gesloten. Er zit niets anders op dan de tafelberg te voet te beklimmen. En de wandeling naar boven is pittig, heel pittig. Over een kleine 2 à 3 kilometer moeten iets meer dan 600 hoogtemeters overbrugd worden. En zoiets is behoorlijk steil en lastig. Het is als het ware één grote trap van rotsblokken die ons naar boven voert. Ik op mijn tempo, Kristoffel met de kinderen natuurlijk een eind voorop. En net voor we de top - of beter gezegd het plateau - bereiken, zien we wolken overtrekken die langzaamaan bezit nemen van de tafelberg. Ik ben te laat, van het uitzicht over Kaapstad kan ik niet meer genieten. Af en toe, tussen de wolken door, vang ik nog een glimp op van de stad beneden, maar het is minimaal. De wind blaast en het is koud boven op de berg.

De weg terug is nog lastiger. Pas dan wordt het duidelijk hoe fel we gestegen zijn op zo een korte afstand. Eens beneden voel ik mijn benen niet meer. Het is alsof ik er elk moment door kan zakken. Mijn pijp is uit!

We moeten allemaal bekomen van de pittige wandeling. We besluiten om door te rijden naar de botanische tuin van Kirstenbosch die gelegen is aan de voet van de tafelberg. We picnic-en in het gras en laten ons zweet door de zon opdrogen. De kinderen kunnen niet stilzitten en dollen rond. Wannes raakt gefrustreerd door een backflip sprong die maar niet lukt en mijn handen krijgen het koud na het filmen van zijn zoveelste poging. Kristoffel en ik maken nog een superkorte wandeling door het indrukwekkende park, we gaan de tree canopy - of boomslang zoals het hier genoemd wordt - op terwijl de kinderen zich vermaken in de speeltuin aan het begin van het park. Wandelen zit er niet meer in voor hen vandaag.

De rest van de avond doen we het rustig aan. We eten iets kleins op het appartement en besluiten om nog eens naar het W&A Waterfront te gaan. Er moeten nog wat souvenirtjes gekocht worden. Wannes koopt wat edelstenen en Lukas gaat op zoek naar een T-shirt, die hij de volgende dag aan Boulder's beach vindt. Ook Wannes zal daar nog het geschikte mandje vinden om zijn stenen in te bewaren.

Geschreven door Thuis.in.de.wereld