Santa Lucia is een aangenaam stadje, of beter gezegd 'gehucht'. Groot is het niet: de McKenzie street is de hoofdstraat met zijn restaurantjes en een aantal winkeltjes; de zijstraten zijn nagenoeg een aaneenschakeling van guesthouses. Maar het straalt een heel ontspannen sfeer uit, een echt relaxed vakantiedorpje! Of het er altijd zo relaxed is weet ik niet; s' avonds kan je niet te voet over straat want dan zijn de nijlpaarden de baas over dit stadje... Waar je ook wandelt, je ziet overal gevaarborden: "Be aware of hippos, crocodiles & sharks" of het is "At own risk" te betreden. U bent gewaarschuwd! Het is hier nu gelukkig winter, alles staat er dor en droog bij, we moeten niet direct vrezen om oog in oog te komen te staan met een krokodil...

We komen aan kort op de middag. Na een lekkere lichte lunch (chicken strips with chips, zoals gewoonlijk voor de jongens) trekken we naar de Indische Oceaan. Om er te geraken moeten we eerst een houten gangpad over met een duidelijke waarschuwing voor de krokodillen. En dan is daar de zee! De kinderen houden het niet lang uit en zijn al snel in het water. Heerlijk toch!

De kust met zijn zee is één van de 5 ecosystemen waaruit het iSimangaliso Wetland Park bestaat. Dit stukje natuur - ongeveer 330 000 ha groot dat loopt van Santa Lucia tot aan Mozambique - is in 1999 uitgeroepen tot Unesco Werelderfgoed. Blij dat Nelson Mandela ervoor gezorgd heeft dat dit pareltje natuur zich opnieuw heeft kunnen herstellen tot zijn natuurlijke toestand. Blijkbaar waren er vroeger heel wat den-aanplantingen en doordat dennen veel water uit de grond zuigen kwam het meer rond Santa Lucia nagenoeg droog te staan. Veel leven trok weg uit dit gebied. En het is dankzij Nelson Mandela dat de dennen werden gekapt en wij nu kunnen genieten van deze prachtomgeving.

Er zijn verschillende manieren om het iSimangaliso park te verkennen. En dat hebben we dan ook gedaan.

Op onze eerste dag stond er een mountainbike ritje gepland. Maar de jongens vonden de fietstocht langs de geasfalteerde wegen rond Santa Lucia maar niets. Ze hadden een echt mountainbike parcours verwacht en niet gewoon een fietstochtje met af en toe interessante uitleg van onze gids. Het mocht inderdaad wat meer off-road zijn maar door de felle tegenwind met momenten was ik toch behoorlijk bezweet op het einde van de trip. Of zoals de jongens het zeiden: "saai, zo een fietstocht op maat van mama".

Een boottochtje op het meer van Santa Lucia bracht ons naar de habitat van de nijlpaarden en krokodillen. Het is indrukwekkend om zoveel nijlpaarden met hun kop net boven het water te zien uitsteken om nadien weer onder het wateroppervlak te verdwijnen. Blijkbaar kan een nijlpaard tot 8 minuten onder water blijven. Zwemmen kan dit logge dier niet, het ligt met zijn buik gewoon op de grond. Maar wetende dat dit dier op het land tot 40 km/h kan lopen, zou ik niet graag zo een mastodont tegenkomen! De krokodillen waren goed verstopt, we hebben er maar 1-tje gespot. En tot groot plezier van Joppe hebben we heel hoog in de boom een slang gezien - weliswaar met de verrekijker en na veel aanwijzingen door de gids.

Een andere manier om het gebied te verkennen was met de auto doorheen het park naar Cape Vidal. Bij laagtij komt daar een groot rif te voorschijn en kan je van het ene natuurlijke aquarium naar het andere wandelen. Echt de moeite! Anemonen, koralen, allerhande gekeurde en gestreepte vissen (zebravissen zoals Joppe deze noemde) en zelfs een octopus hebben we gezien! We waren zo in de ban van al dat moois dat we vergaten dat na eb vloed komt. We waren net op tijd van het rif af om onze rugzakken droog te kunnen houden...

Strand en zee blijven toch iets magisch hebben. De golven hebben een speciale aantrekkingskracht op de jongens; af en toe moeten we hen eens toeroepen dat ze niet te ver in zee mogen gaan. En het witte zand is ideaal voor het oefenen van backflips! En terwijl de jongens de ene sprong na de andere doen, zien wij in de verte kleine waterfonteintjes. We spotten walvissen!! Hopelijk is het morgen ook zo prachtig weer want ik hoop er veel te zien!

Bij het terugkeren naar Santa Lucia doen we aan sight seeing (tot groot ongenoegen van de jongens) en stoppen we nog eens aan Mission Rocks; een beetje strand met veel rotsen in het water. Ideaal dus voor de jongens om nog een paar sprongen te doen en om aan de rotsen te hangen terwijl het water onder hen kolkend doorstroomt! De avond begint te vallen en we rijden verder. En plots komt daar een olifant te voorschijn, die wel heel dicht bij de auto komt. Lukas zit niet op zijn gemak en ik eigenlijk ook niet... Afgaand op de verhalen dat een olifant alleen best te mijden is en dat de olifanten hier in de streek vrij agressief zijn naar mensen toe, was ik heel opgelucht toen we verder konden rijden...

Santa Lucia & het iSimangaliso Wetland Park kunnen me boeien! Morgen gaan we mijn bucketlist - hopelijk - verder afvinken. We hebben ze al gezien - van ver, maar ik hoop op tuimelende walvissen!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld